Δευτέρα, Δεκεμβρίου 31, 2012

Ο πρώτος αριθμός




Το 1980 όταν ήμουν μόλις ενός έτους, ο μπαμπάς μου κέρδισε στο λαχείο ένα εκατομμύριο δραχμές!

Ήμουν μωρό και δεν θυμάμαι απολύτως τίποτα σε σχέση με το θέμα και τους πιθανούς οικογενειακούς πανηγυρισμούς . Αυτό όμως που θυμάμαι πολύ καλά είναι πως ο μπαμπάς μου με θεωρούσε πολύ τυχερό μωρό και μετέπειτα πάντα με έβαζε να επιλέγω τα λαχεία που αγόραζε, μου έδινε μάλιστα κενά δελτία για να παίξω προ-πο! Δεν ξέρω τι έφταιξε και η τύχη δεν μας χαμογέλασε ποτέ ξανά κατ’ αυτό τον τρόπο.

Παρόλο που εκείνα τα χρήματα ήταν μία ανάσα για την οικογένεια μου δεν κατάφεραν να μας κάνουν πλούσιους αν αυτό πιστέψατε. Προσωρινά μας διευκόλυναν μόνο και ο αγώνας της επιβίωσης συνεχίστηκε τα χρόνια που ακολούθησαν.

Κάθε χρόνο αυτές τις μέρες αγοράζω πάντα μερικά λαχεία για την κλήρωση της Πρωτοχρονιάς με την ελπίδα ότι θα κερδίσω ώστε να λυθούν τα σοβαρά οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζω όπως οι περισσότεροι από εμάς πλέον.

Έτσι, το Σάββατο το μεσημέρι που είχα βγει για ψώνια με τη βροχή, παραδοσιακά στην πλατεία Συντάγματος από κάποιο πλανόδιο λαχειοπώλη αγόρασα δύο λαχεία.

Καθώς προχωρούσα για να περάσω τον δρόμο και να πάω σε γνωστό πολυκατάστημα για να συνεχίσω τα ψώνια μου αναλογίστηκα τι σημαίνει πραγματικά το να σου τυχαίνει ο πρώτος αριθμός του λαχείου.

Χαμένη σε αυτό τον συλλογισμό, μπήκα στο πολυκατάστημα και αμέσως βρέθηκα μπροστά σε ένα τεράστιο σταντ με την απόλυτα επιτυχημένη για τη χρονιά που μας πέρασε τριλογία των πενήντα αποχρώσεων του γκρι ενώ λίγο νωρίτερα το μετρό που είχα πάρει ήταν στολισμένο από άκρη σε άκρη με αντίστοιχες διαφημίσεις.

Μεταφέρθηκα αυτόματα σε μία συζήτηση που είχα με τον σύζυγο μου περίπου δυόμιση χρόνια πριν. Θυμάμαι χαρακτηριστικά να του λέω:

«Υπάρχουν κάποιες ιστορίες τις οποίες διαβάζω και είναι πολύ καλύτερες από τα βιβλία που κυκλοφορούν αυτή τη στιγμή στην αγορά. Είμαι σίγουρη πως αυτό το Fanfic θα γινόταν τεράστια επιτυχία αν γινόταν βιβλίο!»


Τα τότε κατά τα άλλα προφητικά μου λόγια δεν είναι σε θέση αυτή τη στιγμή να ερμηνεύσουν τη διάσταση της εν λόγω επιτυχίας αλλά χαίρομαι πραγματικά ακριβώς επειδή από το πουθενά μία ερασιτεχνική δουλειά έφτασε στην κορυφή πράγμα που μου επιβεβαιώνει για μία ακόμα φορά πως σε αυτή τη ζωή όλα είναι πιθανά, τίποτα δεν μπορούμε να αποκλείσουμε και πως τα όνειρα υπάρχουν τρόποι να τα πραγματοποιήσουμε φτάνει να κοπιάσουμε και να πιστέψουμε σε αυτά.

Κάθε μέρα που περνάει, ο καθένας από εμάς κάτι χάνει ή κάτι κερδίζει. Άλλες φορές αυτό που χάνουμε μπορεί να είναι κάτι απλό και συνηθισμένο, άλλες πάλι μπορεί να πρόκειται για κάτι σημαντικό και η απώλεια να είναι αβάσταχτη σε βαθμό που να μας πάρει καιρό ώστε καταφέρουμε να την ξεπεράσουμε.

Όταν όμως κερδίζουμε η χαρά είναι τόσο μεγάλη που αυτές τις στιγμές νιώθουμε να σηκωνόμαστε από το έδαφος για να πετάξουμε ψηλά με τα αόρατα φτερά μας, έτοιμοι να κατακτήσουμε ακόμα πιο υψηλούς στόχους.

Έριξα μία ματιά στην χρονιά που πέρασε και παρόλη τη μιζέρια της καθημερινότητας και την δύσκολη οικονομική κατάσταση στην οποία βρίσκομαι, υπενθύμισα στον εαυτό μου πως η οικογένεια μου είναι καλά στην υγεία της, έχει το πιο πολύτιμο πολεμοφόδιο και είμαι ευγνώμον γι’ αυτό.

Παράλληλα θυμήθηκα πως ήταν ένας χρόνος γεμάτος από ευχάριστες εκπλήξεις για εμένα εφόσον εκπληρώθηκε ένα από τα μεγαλύτερα όνειρα μου, είδα τις ιστορίες μου να γίνονται βιβλία, να διαγράφουν μία πορεία και να φτάνουν στα χέρια άλλων ανθρώπων με στόχο την κατάκτηση της καρδιάς τους και με χαρά διαπίστωσα ότι αυτός ο σκοπός σε ένα μεγάλο βαθμό έχει εκπληρωθεί!

Η επιτυχία και η τύχη είναι κάτι καθαρά κάτι υποκειμενικό. Σίγουρα ένα τσεκ εκατομμυρίων θα κατάφερνε να με κάνει να χαμογελάσω αλλά συνεχίζω να χαμογελώ καθημερινά χάρη στους φίλους μου και στην αγάπη που μου προσφέρουν, χάρη στους ήρωες μου που με συντροφεύουν, με κρατούν ζωντανή και είναι πάντα η διέξοδος μου σε κάθε μου προβληματισμό.

Κατέληξα στο συμπέρασμα πως δεν είναι απαραίτητο να κερδίσω τον πρώτο αριθμό του λαχείου, ούτε τα βιβλία μου να γίνουν best seller στη λίστα των New York Times για να είμαι ευτυχισμένη.

Αρκεί μόνο να διατηρήσω την αισιοδοξία μου, να πιστέψω για μία ακόμα φορά στον εαυτό μου και να παλέψω για τα όνειρα μου, να αγκαλιάσω τους αγαπημένους μου και αντίστοιχα να γίνω κι εγώ το στήριγμα τους όποτε έχουν την ανάγκη μου. Τόσο απλά μπορώ να είμαι ευτυχισμένη και εύχομαι το νέο έτος να είναι τόσο έντονο, χαρούμενο και δημιουργικό όσο ήταν και αυτό που φεύγει.

Όσον αφορά την φωτογραφία στην κορυφή αυτής της ανάρτησης θα πρέπει να σας πω πως η δική μου επιθυμία ήταν απλά να φωτογραφηθώ με το λαχείο μου με φόντο την επιτυχία αυτής της ιστορίας που τόσο πολύ έχω αγαπήσει.

Ίσως να πίστεψα για λίγο όπως και ο μπαμπάς μου σε εμένα πως κάτι απ’ όλα αυτά θα μου έφερνε γούρι!

 Ο κύριος στα δεξιά μου εμφανίστηκε αναπάντεχα και υπάρχουν μάλιστα και ντοκουμέντα που αποδεικνύουν την έκπληξη μου αυτή.  Όπως και στη ζωή ποτέ δεν ξέρεις τι θα σου συμβεί την επόμενη στιγμή και εκεί που δεν το περιμένεις ίσως να έρθει εκείνη η λεπτομέρεια που θα κάνει τη διαφορά και θα συμπληρώσει απόλυτα την εικόνα όπως ακριβώς στην προκειμένη περίπτωση.

Περιμένω λοιπόν υπομονετικά για τα δώρα που η τύχη θα θελήσει να μου χαρίσει. Κάποια από αυτά ίσως να κρύβουν πίκρες, μπορεί και κλάματα. Κάποια άλλα όμως θα μου χαρίσουν χαρές, ενθουσιασμό και γέλια. Σκοπεύω να εστιάσω σε αυτά και να συνεχίζω να ελπίζω για ακόμα καλύτερα. Ποιος ξέρει; Μπορεί να είναι ο πρώτος αριθμός του λαχείου, μπορεί να είναι ο δεύτερος, ίσως να γράψω ένα βιβλίο που θα γίνει τεράστια επιτυχία, ίσως πάλι να κερδίσω σε κάποιο διαγωνισμό με έπαθλο ένα ταξίδι στο φεγγάρι! Κι αν τίποτα απ’ όλα αυτά δεν συμβεί δεν πειράζει, κερδίζω καθημερινά στο παιχνίδι της ζωής κι αυτό μου φτάνει!



Εύχομαι σε όλους Καλή Χρονιά, ευτυχισμένο το 2013!


Σάββατο, Δεκεμβρίου 22, 2012

Dreams...




Στο όνειρο μου βρισκόμουν σε έναν τόπο άγνωστο μα τόσο οικείο, γεμάτο πράσινο, με μάγεψε και με παρέσυρε κάνοντας με να αναρωτιέμαι. Στη μέση του πουθενά, με τα πόδια μου να βουλιάζουν μέσα στο φρέσκο γρασίδι, κοίταξα τον εαυτό μου και πρόσεξα το βυσσινί, βελούδινο φόρεμα που φορούσα. Σήκωσα το κεφάλι μου ψηλά και ατένισα τον καταγάλανο ουρανό, ο ήλιος δυνατός ζέσταινε το δέρμα μου και συνέχισα να προχωρώ προς άγνωστο προορισμό. Ξαφνικά το κάλπασμα ενός αλόγου που πλησίαζε τράβηξε την προσοχή μου, γύρισα και διαπίστωσα πως γνώριζα καλά τούτο το άλογο και φυσικά δεν δυσκολεύτηκα να αναγνωρίσω και τον αναβάτη. Η σκούρα κάπα που ήταν τυλιγμένη με προσοχή γύρω από το σώμα του δεν μπόρεσε να με ξεγελάσει.

"Σταμάτα!" Με διέταξε με βροντερή φωνή και δεν μπόρεσα παρά να υπακούσω χαμηλώνοντας ελαφρά το κεφάλι. Μόλις έφτασε κοντά μου, με ένα σάλτο κατέβηκε από το άλογο, τράβηξε το σπαθί του και δεν δίστασε να με απειλήσει. "Ποια είσαι και τι γυρεύεις εδώ;" Το δέρμα μου ανατρίχιασε από τον βροντερό τόνο της φωνής του.

"Δεν ξέρω πως βρέθηκα εδώ", δικαιολογήθηκα, "μα ούτε και που πηγαίνω. Το μόνο που ξέρω είναι πως έχω ξανάρθει". Σήκωσα το κεφάλι μου και τόλμησα να τον κοιτάξω βαθιά στα μάτια. Γκρίζος ουρανός, ανακατεμένος με λιωμένο ασήμι το βλέμμα του, διαπέρασε την καρδιά μου.

"Τι κάνει μία γυναίκα μόνη κοντά στα σύνορα του κάστρου;" Ρώτησε τότε με το ξίφος του ακόμα έτοιμο να με τελειώσει αν χρειαζόταν.

"Απλά μάλλον μου έλειψες Φιλίπ". Ψέλισσα. "Ήρθε η ώρα να επιστρέψω". Διαπίστωσα γεμάτη συγκίνηση.

"Δεν καταλαβαίνω..." Αποκρίθηκε δικαιολογημένα.

"Έλειψα πολύ καιρό, το ξέρω, μα ήρθε η ώρα να γυρίσω σπίτι μου". Έκανα ένα βήμα μπροστά δίχως να φοβάμαι.

"Θα σε πάω στο κάστρο". Μίλησε συγκρατημένα ενώ προσπαθούσε να ερμηνεύσει τα λόγια μου.

"Πήγαινε με". Συμφώνησα και άπλωσα το χέρι μου. "Η Νοέλια με περιμένει".

Ακριβώς εκείνη τη στιγμή ξύπνησα, το όνειρο είχε πια τελειώσει. Κοίταξα γύρω μου, το γνώριμο υπνοδωμάτιο μου, το κομοδίνο μου γεμάτο βιβλία, το πορτατίφ, τον πίνακα με τη γέννηση της Αφροδίτης πάνω από το κεφάλι μου. Τράβηξα το πάπλωμα πιο ψηλά μέχρι το σαγόνι μου και ύστερα κουκολώθηκα ολόκληρη κάτω από αυτό. Το ήξερα πως ο χρόνος μου είχε αρχίσει να τελειώνει και πλησίαζε η ώρα να γυρίσω πίσω στη Ροδεσία αλλά ποτέ δεν φανταζόμουν ότι θα γινόταν με αυτό τον τρόπο. Όταν ξανάκλεισα τα μάτια μου, η πύλη του κάστρου του μαύρου ρόδου άνοιξε μόνο για να περάσουμε και τη στιγμή που άκουσα τον χαρακτηριστικό ήχο καθώς οι βαριές πόρτες επέστρεαν στη θέση τους ήξερα πως αυτή τη φορά δεν θα έφευγα από εκεί παρά μόνο την ημέρα που θα έγραφα στην τελευταία σελίδα τη λέξη ΤΕΛΟΣ.

Τρίτη, Νοεμβρίου 13, 2012

Κεραυνοβόλος Έρωτας



Έχω πει πολλές φορές αυτή την ιστορία για το πώς μπήκε το Λυκόφως στη ζωή μου, πως έπεσαν τα βιβλία στα χέρια μου, πόση χαρά έκανα όταν παρέλαβα από το ταχυδρομείο ένα στην κυριολεξία «τσουβάλι» από το amazon που είχε μέσα τέσσερα πολύτιμα για εμένα βιβλία που ακόμα αυτή τη στιγμή που μιλάμε βρίσκονται μέσα σε μία βιτρίνα στο σαλόνι του σπιτιού μου, πως διάβασα μέσα σε μία εβδομάδα τρεισήμισι βιβλία στα αγγλικά…

Είναι γνωστή αυτή η ιστορία και είναι μάλλον άσκοπο να την επαναλάβω αλλά…

Το Λυκόφως είναι η αιτία για πολλές και τεράστιες αλλαγές στη ζωή μου.

Προς τα τέλη του 2008 δημιουργήθηκε το Bella and Edward Forum, ένα Forum που αριθμεί αυτή τη στιγμή 2657 εγγεγραμμένα μέλη και την ημέρα που πάτησα μερικά κουμπιά για να το «στήσω» ούτε στα πιο τρελά μου όνειρα δεν θα φανταζόμουν την εξέλιξη του.

Θυμάμαι χαρακτηριστικά πως περίμενα να βγει η πρώτη ταινία στους κινηματογράφους, πόσο πολύ είχα νευριάσει με την εταιρία διανομής που ενώ η ταινία είχε κυκλοφορήσει στο εξωτερικό εμείς περιμέναμε εδώ περίπου δύο ακόμα μήνες. Είχα τρελό καρδιοχτύπι όταν επιτέλους είδα τη Μπέλλα και τον Έντουαρντ στο πανί, ένα ζευγάρι ιδανικό, καταραμένο που γέμιζε τα όνειρα μου με χρώματα και εικόνες, με ελπίδα και ρομαντισμό. Αυτή ήταν απλά η αρχή σε ένα μαγευτικό, ονειρικό ταξίδι!

Στις αρχές του 2009 έγινε η πρώτη συνάντηση των μελών και κάποιοι άνθρωποι που συναντηθήκαμε εκείνο το βράδυ τα άστρα μάλλον συνωμότησαν για να μας δέσουν μαζί για μία ολόκληρη ζωή!

Περιμέναμε έναν ακόμα χρόνο για τη Νέα Σελήνη, κάποιες τολμηρές έφτασαν μέχρι την Ιταλία, πήραν μέρος στα γυρίσματα της ταινίας και η αγάπη όλο και μεγάλωνε ανάμεσα μας, δεθήκαμε, κλάψαμε και συγκινηθήκαμε. Στην πρεμιέρα η αγαπημένη μου April μου κρατούσε το χέρι και είναι πραγματικά λίγες οι στιγμές στη ζωή μου που ένιωσα τόσο ευτυχισμένη, τόσο πλήρης μιας και για εμένα προσωπικά επρόκειτο για κάποιο όνειρο που έγινε πραγματικότητα.

Παράλληλα εκείνο το μικρόβιο της συγγραφής που είχε μπει μέσα μου πολύ δειλά εξελίχτηκε σε έναν χείμαρρο και άρχισα να γράφω fanfic με πρωταγωνιστές τους δύο αγαπημένους μου χαρακτήρες. Η έμπνευση που αποκόμισα από την τετραλογία με μετέτρεψε σε «συγγραφέα», όρισε καινούριες γραμμές στις σκέψεις μου, διεύρυνε τους ορίζοντες μου και έβαλε τις βάσεις ώστε να ξέρω πλέον πολύ καλά πώς να πλάθω χαρακτήρες σαν κι αυτούς που αγαπώ, να δημιουργώ κόσμους συναρπαστικούς και ιδιαίτερους.

Μερικούς μήνες αργότερα ήρθε η Έκλειψη, ήταν Ιούνιος θυμάμαι, η πρώτη φορά που μία ταινία της σειράς έβγαινε καλοκαίρι, η διάθεση μας ήταν διαφορετική αλλά η λαχτάρα μας μεγάλη και εκείνη τη βραδιά οργανώσαμε τον πρώτο μας μαραθώνιο! Μπήκαμε στην αίθουσα στις 7.00 και καταλήξαμε να βγούμε στις 2.00 μετά τα μεσάνυχτα ενθουσιασμένες.

Ενάμιση χρόνο αργότερα, το πρώτο μέρος της Χαραυγής έκανε πρεμιέρα και προς το τέλος της ταινίας αισθάνθηκα πραγματική ανατριχίλα! Εκείνη τη βραδιά τα συναισθήματα όλων μας ήταν ανάμεικτα ακριβώς επειδή ξέραμε ότι μας έμενε μόνο ένας ακόμα χρόνος, το παραμύθι άρχισε να πλησιάζει στο τέλος του σιγά, σιγά.

Θέλουμε περίπου 24 ώρες μέχρι την αυριανή πρεμιέρα και ενώ χαίρομαι πάρα πολύ παράλληλα νιώθω και θλίψη μιας και η λήξη αυτής της διαδρομής πλησιάζει, ο χρόνος ροκανίζει γλυκά τις αναμνήσεις μου και με φέρνει αντιμέτωπη με ένα σωρό συναισθήματα.

Είναι αδύνατον να περιγράψω αυτά τα τέσσερα καταπληκτικά χρόνια μέσα σε λίγες γραμμές, είναι απίθανο να ξεχωρίσω κάποια στιγμή ή να σταθώ σε ένα μόνο γεγονός, πλημμυρίζομαι αδιάκοπα από συναισθήματα, βασανίζομαι γλυκά από αναμνήσεις και στα χείλη μου έχει σχηματιστεί ένα γλυκόπικρο χαμόγελο.

Δεν είναι αυτό το τέλος αλλά μία νέα αρχή για περισσότερα, για καλύτερα, για μεγαλύτερα ακόμα πιο συναρπαστικά πράγματα. Οι φίλοι που γνώρισα ξέρω πως θα με συντροφεύουν για την υπόλοιπη ζωή μου και οι στιγμές αυτές που μοιραστήκαμε με αιτία την αγαπημένη μας σειρά έχουν γραφτεί με ανεξίτηλο μελάνι μέσα στις καρδιές μας.

Είμαι απόλυτα σίγουρη και πεπεισμένη πλέον ότι ένα πολύ μικρό πράγμα, ένα βιβλίο, μία ταινία είναι ικανά να σου αλλάξουν ολόκληρη τη ζωή και προσωπικά νιώθω την ανάγκη να ευχαριστήσω το σύμπαν που «συνωμότησε» ώστε να μου σταλούν αυτά τα ανεκτίμητα δώρα.

Αγαπημένοι μου φίλοι, ξέρετε ποιοι είστε και σε ποιους απευθύνομαι, αυτό το κείμενο αφιερώνεται σε εσάς, σε όλους εμάς, τους ανθρώπους που έχουμε τη δύναμη στα χέρια μας να δημιουργήσουμε «μαγεία» και να κάνουμε αληθινό ακόμα και αυτό που μοιάζει να ανήκει στη σφαίρα της φαντασίας.

Εύχομαι σε όλους να έχετε μία καλή πρεμιέρα αύριο, ο επίλογος του Λυκόφωτος να είναι ένας πρόλογος για την ιστορία που θα γράψουμε όλοι μαζί στη συνέχεια. 

χ χ χ 

Τετάρτη, Οκτωβρίου 31, 2012

Βίντεο Παρουσίασης βιβλίου "Νοέλια - Η Προφητεία του Μαύρου Ρόδου" 12/10/2012



Θα ήθελα να ευχαριστήσω από καρδιάς, όλους τους φίλους που ήταν μαζί μου εκείνη τη βραδιά και με τίμησαν με την παρουσία τους. Για μία ακόμα φορά να ευχαριστήσω τον Βαλάντη Ναγκολούδη, την Γιώτα Παπαδημακοπούλου, την Ελένη Ανδρεάδου καθώς και τον Ζάχο Σαμολαδά για τη βιντεοσκόπηση της εκδήλωσης. Τέλος το cafe polis που μας φιλοξένησε.

Το ταξίδι της Νοέλια ξεκίνησε και χάρη σε εσάς είναι ευχάριστο  δημιουργικό και ονειρεμένο, πέρα από κάθε φαντασία!

Σάββατο, Οκτωβρίου 13, 2012

Παρουσίαση βιβλίου "Νοέλια - Η Προφητεία του Μαύρου Ρόδου"



Τα λόγια είναι πολύ φτωχά για να περιγράψουν τα συναισθήματα μου. Χθες βράδυ στην παρουσίαση του βιβλίου μου εισέπραξα χαρά, συγκίνηση, γέλιο ακόμα και δάκρυα. Θέλω να ευχαριστήσω ολόψυχα όσους ήρθαν και με τίμησαν με την παρουσία τους, ένιωσα πολύ ευτυχισμένη!

Επίσης θα ήθελα να ευχαριστήσω τις εκδόσεις Πηγή, τον Βαλάντη Ναγκολούδη που ταξίδεψε από τη Θεσσαλονίκη για να είναι μαζί μου, την Γιώτα Παπαδημακοπούλου και την Ελένη Ανδρεάδου που παρουσίασαν μοναδικά το βιβλίο μου. Τέλος τον Ζάχο Σαμολαδά ο οποίος επίσης ταξίδεψε από τη Θεσσαλονίκη για να βιντεοσκοπήσει την εκδήλωση.

Το cafe Polis που μας φιλοξένησε και είναι ένας πολύς ζεστός και άνετος χώρος γεμάτος από χρώματα με ιδιαίτερη ατμόσφαιρα που μας έκανε όλους να χαλαρώσουμε και να αισθανθούμε πολύ όμορφα. 

Σας ευχαριστώ όλους μέσα από την καρδιά μου! 

Πάρτε μία μικρή γεύση:















Δευτέρα, Σεπτεμβρίου 24, 2012

Πρόσκληση

Είμαι πολύ χαρούμενη που πλησιάζει επιτέλους αυτή η μαγική στιγμή. Η παρουσίαση του βιβλίου μου "Νοέλια - Η Προφητεία του Μαύρου Ρόδου" είναι πλέον γεγονός και θα χαρώ αφάνταστα να δω τον καθένα από εσάς από κοντά για πρώτη φορά στην αγαπημένη μου Αθήνα.

Ελάτε να γνωριστούμε, να μοιραστούμε μερικές στιγμές γεμάτες από χρώματα και φαντασία, να μιλήσουμε για τη Νοέλια, τον Φιλίπ, τον Ρενάρ, τη Λορένα αλλά και για όλους τους άλλους χαρακτήρες που έχουν ήδη αγαπηθεί τόσο πολύ.

Θα σας περιμένω με χαρά!



Πέμπτη, Ιουλίου 19, 2012

Στο μίξερ των συναισθημάτων!



Και πάλι καλοκαίρι και μάλιστα θα έλεγα ότι το θερμόμετρο από νωρίς φέτος ανέβηκε σε πολύ υψηλές θερμοκρασίες.

Συνήθιζα στο παρελθόν να κάνω αυτού του είδους τις «προσωπικές εξομολογήσεις» όμως τελευταία καθώς βομβαρδίζομαι από εξελίξεις σε σχέση με το βιβλίο μου και τον εκδοτικό κόσμο τις έχω αφήσει κατά κάποιο τρόπο στην άκρη.

Αυτές τις μέρες είμαι σε άδεια και εφόσον δεν κατάφερα να πάω διακοπές, αφιέρωσα τον χρόνο μου για να διαβάσω βιβλία. Πολλά και διάφορα πέρασαν από τα χέρια μου, εγώ για άλλη μία φορά όμως γοητεύτηκα από τις «Πενήντα αποχρώσεις του γκρι» που είχα διαβάσει στο παρελθόν ως Fanfic με τον τίτλο “Master of the Universe”. Δεν νομίζω ότι χρειάζεται να μιλήσω με λεπτομέρειες και να αναλύσω τους λόγους για τους οποίους μου άρεσε τόσο πολύ. Το έχω κάνει στο παρελθόν και άλλωστε τα συναισθήματα προκύπτουν πάντα αβίαστα, από μόνα τους σε σχέση με το οτιδήποτε σε αυτή τη ζωή.

Παράλληλα συνάντησα πολλούς και αγαπημένους φίλους, πέρασα αρκετά απογεύματα στον Φλοίσβο με φόντο την μικρή αλλά ζεστή έκθεση βιβλίου και την ηρεμία που σου προσέφερε το μαγευτικό περιβάλλον. 

Η Νέα Μάκρη επίσης είναι ένα μέρος που βρίσκομαι εκεί πολύ συχνά, χάρη σε μία πολύ αγαπημένη και ιδιαίτερη φίλη. Όπως πέρυσι έτσι και φέτος το καλοκαίρι κυλάει ήσυχα και όμορφα έχοντας πάντα στο πλευρό μου καλή συντροφιά, βιβλία, σκέψεις και όνειρα για το μέλλον.

Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να ευχαριστήσω για άλλη μία φορά την υπέροχη Γιώτα Παπαδημακοπούλου που θέλησε να μου αφιερώσει λίγο χώρο στο ιστολόγιο της για να με γνωρίσετε καλύτερα. Τη συνέντευξη αυτή μπορείτε να τη διαβάσετε στο παρακάτω λινκ:


Πολλά και διάφορα ετοιμάζονται για τη Νοέλια και θα μάθετε σύντομα νέα για την πορεία της. Θα ήθελα να σας ευχαριστήσω όλους πάρα πολύ που ανταποκριθήκατε και στηρίξατε και αυτή μου την προσπάθεια.

Όσο για την φωτογραφία στην κορυφή, το μόνο που μπορώ να πω είναι πως αισθάνθηκα πολύ ευτυχισμένη μπροστά σε αυτή τη βιτρίνα βλέποντας ένα αγαπημένο Fanfic να τα καταφέρνει τόσο καλά, να γίνεται τεράστια επιτυχία σε ολόκληρο τον κόσμο και να αποδεικνύει περίτρανα πως η FF κοινότητα έχει προσόντα, καρδιά και τσαγανό. Το ταλέντο δεν κρύβεται πίσω από καλογυαλισμένα εξώφυλλα παρά μόνο μέσα στις καρδιές των ανθρώπων που αγαπούν αυτό που κάνουν με πάθος. 

Σας εύχομαι να έχετε ένα υπέροχο, λαμπερό, γεμάτο από ευχάριστες στιγμές καλοκαίρι!

χχχ



Πέμπτη, Ιουνίου 28, 2012

Γιώτα Παπαδημακοπούλου για τη Νοέλια!


http://culture21century.blogspot.gr/2012/06/noelia.html


Είχα υποσχεθεί ότι σε αυτή την ανάρτηση θα έβαζα φωτογραφίες και στιγμές από το Φεστιβάλ βιβλίου Θεσσαλονίκης, κάτι που συνέβη πριν αρκετές ημέρες η αλήθεια είναι, αλλά διαβάζοντας σήμερα τα λόγια της αγαπημένης Γιώτας Παπαδημακοπούλου για το πνευματικό μου παιδί δεν μπόρεσα να αντισταθώ... Θα ήθελα να ευχαριστήσω για μία ακόμα φορά την Γιώτα που διάβασε το βιβλίο μου μέσα σε δύο μέρες και που θέλησε να μοιραστεί τα συναισθήματα που αυτό της δημιούργησε με όλους μας! Η χαρά και η τιμή είναι δική μου που οι δρόμοι μας συναντήθηκαν "τυχαία" όταν ξεκίνησα να διαβάζω τα σχόλια της για βιβλία και ταινίες που και οι δύο τόσο πολύ αγαπάμε και ειλικρινά τη θαυμάζω για τον εξαιρετικό τρόπο με τον οποίο μπορεί να εκφράσει τόσο όμορφα τις προσωπικές τις απόψεις!




Προσωπική άποψη:
Η γνωριμία μου με την Μαρία θα μπορούσε από κάποιους να χαρακτηριστεί τυχαία. Αν και με κοινές αγάπες, συχνάζαμε σε διαφορετικούς διαδικτυακούς χώρους και έτσι, οι δρόμοι μας δεν είχαν συναντηθεί. Η Μαρία λοιπόν, είναι μία από τις περιπτώσεις εκείνες που με κάνουν να αισθάνομαι ευγνώμον για την δημιουργία του blog μου και που με το πέρασμα των χρόνων, συνέχισε να εξελίσσεται και να αναπτύσσεται, έτσι ώστε να απευθύνεται σε ακόμα περισσότερους ανθρώπους. Χάρη σε αυτό τη γνώρισα, χάρη σε αυτό έχω την χαρά και την τιμή να είμαι σήμερα φίλη με έναν άνθρωπο που μπορεί να διστάζει να αποκαλέσει τον εαυτό του συγγραφέα ωστόσο, στην πένα της, βρίσκεται περισσότερο ταλέντο και ακόμα περισσότερη αγάπη και πάθος γι' αυτό που κάνει, από 'μεγάλα' ονόματα του ελληνικού λογοτεχνικού χώρου. Και αν με το αισθηματικό-κοινωνικό, πρώτο της έργο, "Σιωπή Στο Σκοτάδι" μας συγκίνησε, έρχεται αυτή τη φορά με την ιστορία της "Νοέλια" να μας καθηλώσει.

Η Νοέλια είναι ένα κορίτσι που όμως, δεν μοιάζει με κανένα. Από την γέννησή της κι όλας, η μοίρα την σφράγισε με το σημάδι της, που κανένας δεν θα μπορούσε να μην αναγνωρίσει, πόσο μάλλον να αμφισβητήσει. Εκείνη είναι η εκλεκτή, η γυναίκα που θα γίνει βασίλισσα του Μαύρου Ρόδου, στο πλευρό ενός βασιλιά που δεν θα γνωρίσει μέχρι τους γάμους τους αλλά, που και να ήθελε, δεν θα μπορούσε να πράξει διαφορετικά. Αυτή τους η ένωση είναι που θα φέρει τον πολυπόθητο διάδοχο της προφητείας που γαλούχησε τους ίδιους, τους άμεσα ενδιαφερόμενους αλλά, και ένα ολόκληρο έθνος που στο πρόσωπο του παιδιού αυτού θα δει τον ήλιο να ανατέλλει και την λύτρωση να έρχεται, βυθίζοντας τους αιώνιους εχθρούς τους στα σκοτάδια του θανάτου όπου ανήκουν. Όμως η Νοέλια δεν θα αργήσει να διαπιστώσει πως όλα όσα ονειρευόταν, όλα όσα προσδοκούσε από αυτόν τον γάμο, ήταν απλά της φαντασίας της και ότι η πραγματικότητα, είναι πολύ πιο σκληρή και ίσως, διαφορετική από αυτήν που αναφέρουν οι γραφές που καθόρισαν το μέλλον της, χωρίς εκείνη να έχει περιθώριο να αντισταθεί στο προδιαγεγραμμένο πεπρωμένο της.

Μοναδική ηλιαχτίδα στη ζωή της Νοέλια θα σταθεί ο Φιλίπ, ο ανώτατος αξιωματικός που αναλαμβάνει την προσωπική της ασφάλεια, ένας άντρας που την ερωτεύτηκε παράφορα πριν ακόμα την γνωρίσει και που πλέον, ζει έχοντας μοναδικό του σκοπό να την προστατέψει με όποιο κόστος. Και τα συναισθήματα αυτά είναι αμοιβαία και παρά την προσπάθειά τους να τα κρύψουν, οι επιθυμίες και οι πόθοι τους είναι δύσκολο να χαλιναγωγηθούν, παραμονεύουν, έτοιμοι να τους παρασύρουν σε έναν δρόμο που αν τον επιλέξουν, δεν θα έχει επιστροφή και ένα μικρό λάθος θα οδηγήσει σίγουρα στο θάνατο. Με πιο απλά λόγια, με την αγάπη τους προδίδουν όχι μόνο το στέμμα αλλά και τον ίδιο τον λαό, την ίδια την προφητεία που υπόσχεται ελπίδα και λύτρωση. Ή μήπως όχι; Γιατί καμιά φορά η πραγματικότητα είναι συγκαλυμμένη, την έχουν πλάσει με τέτοιον τρόπο που να εξυπηρετεί τον σκοπό, αγιάζοντας τα μέσα, ακόμα κι όταν αυτά είναι σκληρά και βίαια, επικίνδυνα και παρασυρόμενα από τον πυρετό που μονάχα η ανάγκη και ο πόθος για εξουσία και δύναμη μπορεί να προσφέρει. Γιατί στην πραγματικότητα, το μίσος δεν μπορεί να λυτρώσει, παρά μόνο η αγάπη, ιδιαίτερα εκείνη που δίνεται χωρίς όρους, χωρίς φόβο.

Η Μαρία αφηγείται μια ιστορία πλούσια σε γλαφυρές περιγραφές, που κάνουν την φαντασία μας να εξάπτεται και μάλιστα, δεν είναι λίγες οι φορές που έκλεισα τα μάτια μου προσπαθώντας να κάνω την εικόνα της φαντασίας μου πραγματική, επιθυμώντας να δω και να αντιληφθώ την ομορφιά ακόμα και των πιο μικρών πραγμάτων, έτσι ακριβώς όπως έκανε κι εκείνη όταν ονειρεύτηκε τον κόσμο αυτό και αποφάσισε να τον ζωντανέψει πάνω στο χαρτί. Όμως αυτό δεν είναι το πιο σημαντικό στοιχείο της ιστορίας, δεν είναι αυτό που μετά το πέρας της ανάγνωσης θα κάνει εγγυημένα τον κάθε αναγνώστη να το ξεχωρίσει και να του προσφέρει μια θέση στην καρδιά του. Η πραγματική αλήθεια, η πραγματική ομορφιά, βρίσκεται μέσα στις καρδιές των ηρώων της και στον τρόπο που εκείνοι καταφέρνουν να εκφράσουν, φανερά ή μη, κάθε μικρό ή μεγάλο τους συναίσθημα. Στο πως βιώνουν την απελπισία και τον έρωτα, την απόγνωση και την ελπίδα, τον φόβο με την αγαλλίαση, την αγωνία με την προσμονή, έννοιες τόσο παράταιρες μεταξύ τους και όμως, τόσο αρμονικά δεμένες, όπως είναι στην πραγματικότητα η ίδια η ανθρώπινη φύση, όπως είναι βαθιά μέσα της κάθε ψυχή που μπορεί και δεν φοβάται να νιώσει, να αισθανθεί και να κατακλυστεί από αυτά. Δύο άνθρωποι που μπορεί να γνωρίζουν το καθήκον τους όμως, δεν μπορούν να δεχτούν μια μοίρα που δεν επέλεξαν και θα παλέψουν για να εναντιωθούν σε αυτή. Δύο άνθρωποι που θα παλέψουν να κερδίσουν τη ζωή που τόσο άδικα τους έκλεψαν.

Αυτή είναι μόνο η αρχή για τη Νοέλια. Το ταξίδι της μόλις ξεκίνησε και στον δρόμο που ανοίγεται μπροστά της έχει πολλά να ανακαλύψει και να μάθει και μαζί με αυτήν, και εμείς ως αναγνώστες, που θα περιμένουμε διψασμένοι την συνέχεια. Γιατί η ιστορία αυτή είναι ένα παραμύθι, ένα επικό παραμύθι γεμάτο δράση και αγωνία, δολοπλοκίες και προδοσίες, σκοτεινά μυστικά και συνωμοσίες, έναν πόλεμο που απειλεί να ξεσπάσει πιο αιματηρός από ποτέ, την αξία του όρκου του αίματος και την υποχρέωση του να ακολουθεί κανείς τους όρκους του, την πίστη σε κάτι καλύτερο ακόμα και όταν τίποτα δεν είναι ξεκάθαρο και όλα αυτά, τοποθετημένα σε ένα επιβλητικό, μεσαιωνικό θα λέγαμε φόντο που παρά την τρομακτική έλξη και γοητεία που ασκεί πάνω μας, δεν παύει να μας προκαλεί ένα δέος που κρύβει μέσα του τον κίνδυνο. Μα πάνω απ' όλα, είναι μια ιστορία αγάπης, μιας αληθινής, βαθιάς και ειλικρινής αγάπης που το μόνο που γνωρίζει είναι η αφοσίωση, η πίστη και η διατήρηση της ελπίδας ότι αν το θέλουμε, μπορούμε να αλλάξουμε τα πάντα, μπορούμε να είμαστε καλύτεροι και κατ' επέκτασιν, να ελπίζουμε και να προσδοκούμε ένα καλύτερο μέλλον όπου ο καθένας θα πάρει αυτά που αξίζει και θα δικαιωθεί για όσα άδικα στερήθηκε.
Βαθμολογία 10/10

Αν ενδιαφέρεστε να αγοράσετε το βιβλίο της Μαρίας μπορείτε να το παραγγείλετε εδώ:
http://www.pigi.gr/archives/120

Τετάρτη, Ιουνίου 13, 2012

Πρόσκληση







Αγαπητοί φίλοι,

Σας προσκαλούμε αυτό το Σάββατο 16 Ιουνίου και ώρα 20.00 στον αναπλασμένο χώρο της νέας παραλίας Θεσσαλονίκης, στο φεστιβάλ βιβλίου, στο περίπτερο με αριθμό 60 των πρότυπων εκδόσεων Πηγή.


Σας περιμένω με μεγάλη χαρά για να σας παρουσιάσω το νέο μου βιβλίο, "Νοέλια - Η Προφητεία του Μαύρου Ρόδου"

Ανυπομονώ!

χχχχ

Τρίτη, Ιουνίου 05, 2012

Συνέντευξη στη Mag







Θα ήθελα να ευχαριστήσω θερμά την κυρία Μαρία Προδρόμου για την τιμή που μου έκανε να με φιλοξενήσει στην διαδικτυακή εφημερίδα Mag. 

Ακολουθήστε το σύνδεσμο για να διαβάσετε αυτή την υπέροχη συνέντευξη καθώς επίσης  πολλά και διάφορα σε σχέση με τον κόσμο του βιβλίου και όχι μόνο...!

Μείνετε συντονισμένοι! Πολλά νεότερα για τη Νοέλια σύντομα!

χχχ

Παρασκευή, Απριλίου 27, 2012

Αγώνας δρόμου


Τα τελευταία πέντε χρόνια ασχολούμαι με τη συγγραφή αλλά ακόμα μέχρι και σήμερα διστάζω να αποκαλέσω τον εαυτό μου "συγγραφέα".

Διαβάζω από μικρό παιδί και θαυμάζω τους ανθρώπους αυτούς που καταφέρνουν με τη φαντασία τους να δημιουργούν ολόκληρους, θαυμαστούς κόσμους, που έχουν την ικανότητα να σε μεταφέρουν κάπου αλλού και να ταξιδέψεις, αφήνοντας στην άκρη έστω και για λίγο τη ζοφερή πραγματικότητα.

Είμαι στ’ αλήθεια κι εγώ ένας από αυτούς τους ανθρώπους τελικά; Το σκέφτομαι πολύ συχνά και κατέληξα στο συμπέρασμα ότι ο μόνος τρόπος για να το μάθω θα ήταν να συνεχίσω να κάνω απλά αυτό που τόσο πολύ αγαπώ, άσχετα από το αποτέλεσμα.

Πριν μερικούς μήνες ξεκίνησα να γράφω το νέο μου βιβλίο που αυτή τη στιγμή έχει γίνει για εμένα ένας ολοζώντανος, υπαρκτός κόσμος μέσα στο μυαλό, μου γεμάτος από δυναμικούς ήρωες με καρδιές που χτυπούν δυνατά, με χιλιάδες αισθήματα να τους κατακλύζουν, φέρνοντας με στα όρια της "ανάγκης", να τους μεταφέρω στο χαρτί ώστε να κάποια μέρα να ταξιδέψουν και να δουν το φως μέσα από τις σελίδες ενός βιβλίου.

Ξεκίνησα μόνο με την αγάπη μου απλά να γράφω χωρίς να σκέφτομαι τίποτα άλλο.

Ένα απόγευμα χτύπησε το τηλέφωνο μου και η ομάδα της iwrite γνωρίζοντας τη δουλειά μου από το βιβλίο μου "Σιωπή στο Σκοτάδι", μου πρότεινε να γίνει το στήριγμα μου στο νέο μου ταξίδι.

Πάρθηκαν αποφάσεις μέσα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα που με έφεραν αντιμέτωπη με έναν αγώνα δρόμου!

Έτσι τις τελευταίες ημέρες, με πολύ αυστηρό πρόγραμμα και οργάνωση βρίσκομαι κοντά στο τέλος του πρώτου βιβλίου μίας σειράς! Μάλιστα! Μίας σειράς! Γιατί βλέπετε η ιστορία μου είναι τόσο μεγάλη που δεν θα χωρέσει σε ένα μόνο βιβλίο.

Πολύ σύντομα θα έχετε την ευκαιρία να μάθετε τον τίτλο του και ίσως να δούμε και το εξώφυλλο όπως επίσης αναμένεται να κάνει το ξεκίνημα του στο Φεστιβάλ βιβλίου Θεσσαλονίκης αυτό τον Ιούνιο.

Δεν υπάρχουν λόγια για να περιγράψω τη χαρά μου, δεν υπάρχει τρόπος να ευχαριστήσω όλους τους ανθρώπους που με έχουν βοηθήσει και έχουν σταθεί δίπλα μου. Μας συνδέει η αγάπη μας για τον μαγικό κόσμο του βιβλίου και μέσα από αυτό ως δημιουργοί ή ως απλοί αναγνώστες, είναι βέβαιο πως βγαίνουμε κερδισμένοι και γινόμαστε καλύτεροι άνθρωποι.

Εύχομαι σε όλους να έχετε ένα πολύ όμορφο, λαμπερό και δημιουργικό Σαββατοκύριακο.

χχχχ

Δευτέρα, Απριλίου 09, 2012

Το ταξίδι της Σιωπής



Πριν ένα χρόνο περίπου, μία επίδοξη συγγραφέας ήταν σε αναζήτηση υποψήφιου εκδότη! 

Μετά από περιπέτειες, ξενύχτια και πολύ σκέψη κατέληξε να πάρει βαθιά ανάσα και να πέσει από ψηλά για μία απολαυστική – ριψοκίνδυνη βουτιά στον ωκεανό της «αυτοέκδοσης».

Ένα χρόνο μετά όπως φαίνεται αυτή μου η απόφαση ήταν από τις καλύτερες που έχω πάρει ποτέ σε ολόκληρη τη ζωή μου. Όχι μόνο κατάφερα να κάνω το όνειρο μου πραγματικότητα αλλά άνθρωποι, άγνωστοι απ’ όλα τα μέρη της Ελλάδας, ακόμα και από την Κύπρο άρχισαν να έρχονται σε επαφή μαζί μου επιθυμώντας να αποκτήσουν το βιβλίο μου αφήνοντας με πραγματικά έκπληκτη!

Δεν θα σας πω ότι όλο αυτό ήταν μία εύκολη διαδικασία γιατί θα είναι ψέματα. Υπήρχαν στιγμές που απογοητεύτηκα μιας και όπως έχω αναφέρει σε κάποια προηγούμενη ανάρτηση μου, όταν αποφασίζει κανείς να στηρίξει ο ίδιος με τις δικές του πλάτες το δημιούργημα του καλείται να γίνει ο διανομέας, ο αποστολέας, ο διαφημιστής, ο λογιστής και γενικότερα «επιχειρηματίας» κάτι που σε καμία περίπτωση πιστέψτε με δεν είμαι!

Παρόλα αυτά, σήμερα έφτασε στο σπίτι μου ένα νέο «μαγικό» κουτί που περιείχε μέσα την πρώτη μου ανατύπωση για την οποία οφείλω να ευχαριστήσω την ομάδα της iwrite με όλη μου την καρδιά.

Το ταξίδι της Σιωπής συνεχίζεται και σύντομα ετοιμάζομαι να ξεκινήσω ένα νέο ακόμα ταξίδι με τη βαρκούλα μου αυτή τη φορά να πλέει σε πιο ήρεμα νερά, φορώντας σωσίβιο και όντας κατάλληλα προετοιμασμένη για την όποια «απρόβλεπτη» τρικυμία!

Μείνετε συντονισμένοι στο ιστολόγιο μου καθώς σύντομα θα ακολουθήσουν κι άλλες, πολλές ενδιαφέρουσες αναρτήσεις σε σχέση με τη Σιωπή στο Σκοτάδι αλλά και με το νέο μου βιβλίο.

Όσοι ενδιαφέρονται να αποκτήσουν ένα αντίτυπο της Σιωπής δεν έχουν παρά να επικοινωνήσουν μαζί μου.


χχχχ 


Παρασκευή, Μαρτίου 30, 2012

Νοέλια - απόσπασμα





Για να έχετε όλοι ένα πολύ καλό Σαββατοκύριακο!


''Η υγρασία και η μυρωδιά της μούχλας σκέπασαν τα ρουθούνια της και ένιωσε την ανατριχίλα να σκεπάζει το κορμί της. Όλα έδειχναν πολύ διαφορετικά τώρα που ήταν μόνη της σε σχέση με εκείνη την ημέρα που της είχε δείξει τα μυστικά περάσματα ο Φιλίπ. Ξεροκατάπιε, προσπάθησε να κατευνάσει τον φόβο της και περπάτησε ευθεία μπροστά με ταχύ βήμα επιθυμώντας να φτάσει όσο το δυνατόν πιο σύντομα στην άλλη άκρη.

Όταν τα δάχτυλα της άγγιξαν το πόμολο ανακουφίστηκε. Είχε χρειαστεί μόνο μερικά λεπτά για να διανύσει την απόσταση αυτή και όμως της είχε φανεί σαν να είχε κάνει μία ατελείωτη διαδρομή. 
Βρέθηκε μπροστά στους αναμμένους πυρσούς που θυμόταν και κρατώντας το κηροπήγιο σφιχτά ακόμα στο χέρι της συνέχισε επιθυμώντας απλά να φτάσει αμέσως στον προορισμό της.

Κατέβηκε τη στριφογυριστή σκάλα πατώντας στα σκαλοπάτια προσεχτικά για να μην κάνει θόρυβο και τη στιγμή που έφτασε στο τελευταίο άκουσε ομιλίες. Έφερε το χέρι της και σκέπασε το στόμα της φοβούμενη ότι θα αντιλαμβάνονταν ακόμα και την ανάσα της. Στηρίχτηκε πίσω της στον τοίχο ως μία απελπισμένη προσπάθεια να κρύψει ακόμα και τη σκιά της. Ευτυχώς οι φωνές χάθηκαν πίσω από μία πόρτα που έκλεισε.

Τρομοκρατημένη καθώς ήταν, δίχως να σκεφτεί βγήκε από την κρυψώνα της και έτρεξε μέχρι τον κοιτώνα του Φιλίπ, είχε σημειώσει πολύ καλά στο μυαλό της ποιος ήταν ο δικός του. Άνοιξε την πόρτα και μπήκε μέσα λαχανιασμένη χωρίς να κοιτάξει πίσω της.

Πριν προλάβει να κάνει ένα βήμα άκουσε τον ήχο που κάνει το σπαθί όταν βγαίνει από τη θήκη του, η άκρη του ξίφους του βρέθηκε στον λαιμό της, την ανάγκασε να σηκώσει το κεφάλι της και παρατήρησε ότι τα γκρίζα μάτια του είχαν γεμίσει από οργή, ήταν έτοιμος να της επιτεθεί. Χρειάστηκε ένα ολόκληρο δευτερόλεπτο για να την αναγνωρίσει, η ματιά του άλλαξε απότομα, η οργή έγινε έκπληξη και ύστερα απόγνωση. Τράβηξε μακριά της το σπαθί του και έπεσε στα γόνατα, σκύβοντας το κεφάλι του.

«Μεγαλειοτάτη…» είχε χάσει τα λόγια του.''

Κυριακή, Μαρτίου 18, 2012

Σιωπή στο Σκοτάδι ξανά!



Το τέλος για τη Σιωπή δεν ήρθε ακόμα! Αντίθετα είναι η ώρα για μία νέα αρχή! 

Πρόσφατα πάρθηκε η απόφαση να προχωρήσουμε σε ανατύπωση και έτσι όλοι εσείς που περιμένατε για ένα αντίτυπο θα έχετε σύντομα την ευκαιρία να το αποκτήσετε. 

Δεν μπορώ να περιγράψω το πόσο χαρούμενη είμαι εφόσον το ταξίδι του πρώτου μου βιβλίου θα συνεχιστεί καθώς επίσης έχω οπλιστεί με αισιοδοξία και ελπίδα για το μέλλον μου σε σχέση με τη συγγραφή.

Όπως οι περισσότεροι γνωρίζετε, αυτή την εποχή γράφω ακόμα το νέο μου βιβλίο και από τα δείγματα που μέχρι τώρα σας έχω δώσει η ανταπόκριση σας ήταν μοναδική!

Δεν έχω παρά να σας ευχαριστήσω για μία ακόμα φορά για την αγάπη σας, χωρίς εσάς κανένα από τα όνειρα μου δεν θα είχε πραγματοποιηθεί.

Τέλος θα ήθελα να ευχαριστήσω την ομάδα του iwrite που με έχει στηρίξει και συνέβαλε κι αυτή, με τον δικό της τρόπο σε αυτό το όνειρο!

Μη διστάσετε να επικοινωνήσετε μαζί μου αν ενδιαφέρεστε για το βιβλίο ή ακόμα και αν θέλετε απλά να με γνωρίσετε καλύτερα.

Εύχομαι σε όλους να έχετε μία υπέροχη Κυριακή γεμάτη από φως!


Τρίτη, Μαρτίου 13, 2012

Νοέλια - Περίληψη




Επιτέλους ανανεωμένη εμφάνιση στο ιστολόγιο μου και για να το γιορτάσω σας παραθέτω παρακάτω την περίληψη του νέου μου βιβλίου. Ελπίζω να σας τραβήξει την προσοχή και να σας κάνει να ανυπομονείτε!

Γεννημένη πριγκίπισσα, προορισμένη να γίνει βασίλισσα, με όλα τα σημάδια χαραγμένα στην ψυχή και στο κορμί της να προδικάζουν τη μοίρα της, η Νοέλια οδηγείται στα δεκαοχτώ της  χρόνια στο κάστρο του μαύρου Ρόδου για να παντρευτεί τον βασιλιά Γκάμπριελ και να εκπληρώσουν μαζί μία αρχαία προφητεία φέρνοντας στον κόσμο τον διάδοχο που θα γίνει ο προάγγελος της ειρήνης και της ισορροπίας.

Σύντομα η Νοέλια ανακαλύπτει ότι τίποτα δεν είναι όπως της το έχουν υποσχεθεί και νιώθει σαν να έχει απλά μεταφερθεί από το ένα χρυσό κλουβί στο άλλο. Μοναδικό φως στο σκοτάδι της, η συντροφιά του προσωπικού της αξιωματικού Φιλίπ Ντελαμπέρ τον οποίο ερωτεύεται παράφορα δίχως να γνωρίζει πως κι εκείνος είναι κρυφά ερωτευμένος μαζί της χρόνια ολόκληρα από ένα και μοναδικό της πορτραίτο.

Αντιμέτωπη με τους χειρότερους εχθρούς της, τα πλάσματα του νερού να προσπαθούν διαρκώς να της πάρουν τη ζωή και με τον ίδιο της τον εαυτό, αμφισβητώντας την μοίρα της βρίσκει την αγάπη στο πρόσωπο του Φιλίπ και καλούνται μαζί να οδηγηθούν στην αλήθεια και να διεκδικήσουν όλα εκείνα που τόσο άδικα τους έχουν πάρει.

Κυριακή, Φεβρουαρίου 12, 2012

Νοέλια - απόσπασμα




Εν όψη του Αγίου Βαλεντίνου και για να σας κρατάω 'ζεστούς' θα ήθελα να σας χαρίσω ένα ακόμα μικρό απόσπασμα. Ελπίζω να σας αρέσει και να σας κάνει να ανυπομονείτε! Θα ήθελα επίσης να ευχαριστήσω την αγαπημένη μου BellaMarieP που δημιούργησε την εικόνα που βλέπετε. Μαρία, σε ευχαριστώ πάρα πολύ, έχεις τον τρόπο να διαβάζεις το μυαλό μου και να ζωντανεύεις τις σκέψεις μου!


''«Μέχρι στιγμής δεν πραγματοποιείται καμία μου επιθυμία». Παραπονέθηκε και η θλίψη σκέπασε το πρόσωπο της. Ο Φιλίπ επιθυμούσε σαν τρελός να απλώσει το χέρι του, να χαϊδέψει το μάγουλο της, να διώξει μακριά κάθε φόβο, να της προσφέρει την αγάπη του, εκείνη την αγάπη που του έτρωγε τα σωθικά και τον έκανε να υποφέρει. «Υπάρχω για να εκπληρώσω τις επιθυμίες κάποιων άλλων και όσα μου υποσχέθηκαν είναι ψεύτικα, κάλπικα». Η φωνή της έσπασε, ήταν έτοιμη να κλάψει και ο Φιλίπ δεν ήταν σίγουρος ότι θα άντεχε η καρδιά του αυτό το θέαμα. Εκείνο το πρωινό, την επομένη του γάμου που ήταν σαν πεθαμένη πάνω σε εκείνο το κρεβάτι είχε αποτυπωθεί παντοτινά στη μνήμη του.
Χωρίς να λογαριάσει τη θέση του και τη δική της, δίχως να σκεφτεί, τόλμησε να απλώσει το χέρι του και το άφησε να αγγίξει στιγμιαία το μάγουλο της. Η Νοέλια τον κοίταξε με απορία και κράτησε την αναπνοή της καθώς ετούτο το άγγιγμα, ζεστό και οικείο την έκανε να αναριγήσει. Έφερε το χέρι της και κράτησε το δικό του παρακαλώντας τον σιωπηλά να μην το απομακρύνει. Ήθελε να νιώσει τη θέρμη του, να απορροφήσει κάθε ίνα του κορμιού της αυτή την μαγευτική αίσθηση. Τα μάτια της έκλεισαν, η καρδιά της αύξησε τους χτύπους της και ένα ανεπαίσθητο φτερούγισμα ξεπήδησε χαμηλά στην κοιλιά της.
Έτσι όπως είχε έρθει χάθηκε αφού ο Φιλίπ συνειδητοποίησε τι είχε κάνει και τράβηξε το χέρι του αφήνοντας ένα κενό πάνω στο δέρμα της και μέσα στην καρδιά της.''


Παρασκευή, Ιανουαρίου 27, 2012

Παζάρι Βιβλίου 2012





Είναι γεγονός και γνωστό σε όλους πως αγαπώ τα βιβλία. Στη χώρα μας δυστυχώς το βιβλίο κοστίζει και ξέρω πολύ καλά πως είναι ένας από τους λόγους όπου πολλοί από εμάς αναγκαζόμαστε να περιορίζουμε τις αγορές μας επειδή συνήθως προέχουν άλλες ανάγκες.

Το παζάρι βιβλίου στην Πλατεία Κλαυθμώνος είναι ένας θεσμός που γίνεται εδώ και αρκετά χρόνια και μας προσφέρει πληθώρα βιβλίων και κλασσικών τίτλων σε πολύ προσιτές τιμές! Ο μόνος περιορισμός είναι πως τα βιβλία που διατίθενται να έχουν εκδοθεί μέχρι και το έτος 2006. Οι τιμές ξεκινούν από τα 0,50 λεπτά και όσο και αν σας φαίνεται απίθανο υπάρχει περίπτωση να ανακαλύψει κανείς ''θησαυρούς'' και να τους αποκτήσει χωρίς να ξοδευτεί υπερβολικά.

Το παζάρι έχει ήδη ξεκινήσει από τις 20/01/2012 και θα διαρκέσει μέχρι και τις 08/02/2012. Οι ώρες λειτουργίας είναι καθημερινά και Κυριακές από τις 10.00 το πρωί έως τις 22.00 το βράδυ!

Μην το σκέφτεστε καθόλου! Βρείτε λίγο χρόνο, πάρτε το μετρό, κατεβείτε στη στάση Πανεπιστήμιο και αφεθείτε στο ταξίδι. Είμαι σίγουρη ότι λίγες ώρες αργότερα θα έχετε στα χέρια σας βιβλία που μπορεί να ψάχνατε χρόνια και ευχαριστημένοι με τις επιλογές σας θα περάσετε από την Πλατεία Κοραή, στη στοά για ένα ζεστό καφεδάκι!

Κυριακή, Ιανουαρίου 08, 2012

Νοέλια - απόσπασμα



Θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας ένα απόσπασμα από την αγαπημένη μου 'Νοέλια'. Αφιερωμένο σε όλους εσάς με την αγάπη μου.


''«Υπήρχαν πράγματα που είναι αναντικατάστατα.» Ψέλλισε απογοητευμένη στη θύμηση του περιδέραιου που η Στέφενι δεν την είχε αφήσει να φορέσει. Τα δάχτυλα του δεξιού χεριού της αυθόρμητα κύλησαν στον λαιμό της και ασυναίσθητα ψηλάφισε το μαύρο ρόδο. Χωρίς να το καταλάβει πίεσε τόσο πολύ το δείκτη της που η γωνία του κοσμήματος την τρύπησε. Το τράβηξε με δύναμη μακριά μόλις κατάλαβε τι είχε συμβεί.
«Ματώσατε». Παρατήρησε αμέσως ο Φιλίπ που έδειχνε πως δεν ήταν ικανό να του ξεφύγει το παραμικρό.
«Δεν είναι τίποτα.» Προσπάθησε να δικαιολογηθεί η Νοέλια φέρνοντας το δάχτυλο της μπροστά στο πρόσωπο της για να εκτιμήσει τη ζημιά. Ο Φιλίπ κινήθηκε προς το μέρος της, πήρε το χέρι της μέσα στο δικό του, έβγαλε το μαντήλι του από την τσέπη του και το τύλιξε γύρω από το δάχτυλο της. Το αίμα της πότισε ελαφρά το ύφασμα. Το άγγιγμα του έκανε την επιδερμίδα της να ανατριχιάσει. Την είχε αγγίξει ξανά την προηγούμενη μέρα, την είχε κολλήσει πάνω στο στήθος του κρατώντας τη εκεί σταθερά με δύναμη. Αλλά ήταν τόσο χαμένη από τα γεγονότα που δεν είχε πλήρη συναίσθηση της επαφής τους.
Τράβηξε το χέρι της πιο απότομα απ’ όσο θα έπρεπε ενώ ο Φιλίπ έκανε ένα βήμα πίσω. Ξαφνικά η παρουσία του της δημιουργούσε αμηχανία, άρχισε να νιώθει άβολα ενώ το γκριζωπό του βλέμμα την έκαιγε. Ευχήθηκε σιωπηλά, για πρώτη φορά να έριχνε τη ματιά του στο έδαφος, να μην τολμούσε να την κοιτάξει.
«Κρατήστε το σφιχτά εκεί και το αίμα θα σταματήσει». Υπέδειξε ενώ ο τόνος της φωνής του δεν μαρτυρούσε κανένα συναίσθημα. «Μόλις είστε έτοιμη κατεβείτε, θα σας περιμένουμε. Πρέπει να ετοιμάσω την ακολουθία.» Είχε μιλήσει πολύ περισσότερο απ’ όσο συνήθιζε σαν να προσπαθούσε για κάποιο λόγο να δικαιολογηθεί. Δεν περίμενε να πάρει κάποια απάντηση της και αφού άνοιξε την πόρτα η Νοέλια τον είδε να χάνεται.
Κάθισε για μία στιγμή στην άκρη του κρεβατιού και ξετύλιξε το μαντήλι από το δάχτυλο της, το αίμα είχε σταματήσει. Πρόσεξε στην άκρη του υφάσματος κεντημένα με καλλιγραφικά γράμματα τα αρχικά του ιδιοκτήτη του με γαλάζια, μεταξένια κλωστή.

F.D.

Η Νοέλια δίπλωσε το μαντήλι και το κράτησε μέσα στο χέρι της ευλαβικά. Θα έπρεπε σύντομα να του το επιστρέψει.''