Πέμπτη, Ιουλίου 24, 2014

Πενήντα αποχρώσεις του γκρι 1ο Τρέιλερ


Αν και είμαι σχεδόν σίγουρη ότι αυτοί που ενδιαφέρεστε το έχετε ήδη δει και δεν περιμένατε να επισκεφτείτε το ιστολόγιο μου για να το παρακολουθήσετε, προσωπικά νιώθω τόσο έντονα συναισθήματα ενθουσιασμού που θα ήταν τουλάχιστον υποκριτικό να το αγνοήσω. 
Αυτό λοιπόν είναι το πρώτο τρέιλερ που προβλήθηκε παγκοσμίως πριν λίγες ώρες μόλις σήμερα και για όσους είμαστε θαυμαστές της τριλογίας ήδη ανυπομονούμε ενώ οι πρώτες εντυπώσεις είναι απλά εξαιρετικές! Καλή αναμονή εύχομαι σε όλους όσους "συμπάσχουμε" και όπως όλα δείχνουν το αποτέλεσμα θα μας ικανοποιήσει!






Δευτέρα, Ιουλίου 21, 2014

Μελωδία στη Θύελλα





Γνώρισα τη Γεωργία Κακαλοπούλου συγγραφικά όταν πρωτοκυκλοφόρησε το 2011 το βιβλίο της «Θεοί και Φύλακες». Πραγματικά εντυπωσιάστηκα από τον τρόπο γραφής, από την τόλμη μίας Ελληνίδας να καταπιαστεί μ’ αυτό το δύσκολο είδος της λογοτεχνίας του φανταστικού.
Περίπου έναν χρόνο αργότερα βρέθηκε στα χέρια μου και το επόμενο βιβλίο της, το «Λόγοι Μοναξιάς». Αυτό που με εξέπληξε ήταν το ότι τα δύο αυτά βιβλία δεν είχαν καμία σχέση μεταξύ τους μεν αλλά η δημιουργός τους είχε διαχειριστεί άψογα και τα δύο θέματα.
Όσοι έχουμε σπουδάσει θέατρο δεν ήταν λίγες οι φορές που ακούσαμε από τους δασκάλους μας τη φράση: «Ο καλός ηθοποιός μπορεί να ερμηνεύσει εξίσου καλά όλους τους ρόλους», έτσι κι εγώ λοιπόν πιστεύω πως ο καλός συγγραφέας μπορεί να γράψει το ίδιο καλά όλα τα ήδη βιβλίων και σε αυτό της το πόνημα η Γεωργία Κακαλοπούλου μας το αποδεικνύει πλέον περίτρανα!
Η ιστορία μας ξεκινάει στα Χάιλαντς της Σκοτίας και παράδοξα θα βρεθούμε μαζί με τον κεντρικό ήρωα στην πατρίδα μας. Προς αναζήτηση ταυτότητας ξεκινά αυτό το ταξίδι ο Λουγκ Μακ Νάιτ όπου στην πορεία θα μεταμορφωθεί στον Περσέα Στεργίου. Αποζητά τη δικαίωση και στα βάθη της ψυχής του την εκδίκηση. Ο δρόμος του θα διασταυρωθεί μ’ εκείνον της Ειρήνης που η ζωή της έχει φερθεί σκληρά δείχνοντας της μόνο την άσχημη πλευρά της με αποτέλεσμα η νεαρή αυτή γυναίκα να τραπεί σε φυγή.
Και κάπου εκεί αρχίζει να ξετυλίγεται το κουβάρι μίας περιπέτειας, μίας συγκλονιστικής ιστορίας αγάπης με θαμμένα μυστικά να ξεπροβάλουν το ένα μετά το άλλο και οι ανατροπές να εναλλάσσονται αδυσώπητα προκαλώντας ανατριχίλα ενώ η εξαιρετικά δομημένη πλοκή και οι ολοζώντανοι ήρωες που με σάρκα και οστά  μάχονται αδιάκοπα, κρατούν αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη διαρκώς.
Επιτρέψτε μου όμως να σταθώ στους ήρωες, στους πρωταγωνιστές και όχι μόνο. Ο Λουγκ – Περσέας είναι ένας χαρακτήρας διχοτομημένος από φως και σκοτάδι, πότε κυριαρχεί το ένα, πότε το άλλο με αποτέλεσμα να βλέπουμε αντίστοιχα και τις δύο πλευρές του τις οποίες πιστέψτε με θα αγαπήσετε εξίσου.
Η Ειρήνη είναι μια γυναίκα που αρχικά προσπαθεί να «θάψει» το βάρος που την καταδιώκει, το αποφεύγει και το κρύβει έως ότου έρχεται εκείνη η στιγμή που αποφασίζει να παλέψει και όλα αλλάζουν. Καθώς προχωράει η ιστορία, ξαναγεννιέται μέσα από τις ίδιες της τις στάχτες και καταλήγει να γίνει ο πιο δυνατός κρίκος της αλυσίδας.
Ο αγαπημένος μου Μπορ ελπίζω ότι θα εμφανιστεί ξανά σε κάποιο από τα επόμενα βιβλία της Γεωργίας. Τον λάτρεψα, είναι ο φίλος που αγαπάει με ανιδιοτέλεια, αυτός που σε ξέρει καλύτερα και από τον ίδιο σου τον εαυτό και σαν από μηχανής Θεός σε σώζει πριν να είναι αργά.
Όσο για τους υπόλοιπους σκοτεινούς και μη προτιμώ να μην πω τίποτα γιατί σε καμία περίπτωση δεν σκοπεύω να αποκαλύψω περισσότερα με κίνδυνο να προδώσω έστω και στο ελάχιστο κάποια βασική λεπτομέρεια.
Το κείμενο ρέει, οι σελίδες φεύγουν η μία μετά την άλλη ενώ το λεξιλόγιο πλούσιο και μεστό, μαγεύει, ταξιδεύει, οι λέξεις μετατρέπονται σε εικόνες και αυτόματα πλημμυρίζει κανείς από τα έντονα συναισθήματα που είναι ικανά να προκαλέσουν ταραχή στις ρομαντικές και όχι μόνο καρδιές!
Είμαι πραγματικά ενθουσιασμένη και συγκινημένη ενώ ήδη νοσταλγώ πολλά σημεία του βιβλίου που με άγγιξαν και δεν αποκλείεται μόλις τελειώσω αυτό το κείμενο να επιστρέψω και πάλι στις σελίδες του για να τα ξαναδιαβάσω.
Ένα βιβλίο που σε κερδίζει αμέσως χάρη στην υπέροχη – λυρική γραφή του και σε κρατάει παγιδευμένο στα γλυκά του δίχτυα μέχρι και την τελευταία σελίδα.  Είναι μία πραγματική μελωδία μέσα στη θύελλα, μία γλυκιά απόδραση στο όνειρο και την ελπίδα.

Γεωργία μου σ’ ευχαριστώ γι’ αυτό το υπέροχο δώρο και θέλω να πιστεύω ότι αυτό ήταν μόνο η αρχή! Καλή επιτυχία σου εύχομαι από τα βάθη της καρδιάς μου. 

Κυριακή, Ιουλίου 06, 2014

Στα Μονοπάτια του Καπνού



Πριν λίγο καιρό, όταν είχα διαβάσει το πρώτο βιβλίο της Βασιλικής Λεβεντάκη, «Η Μοναξιά δεν έρχεται Μόνη», αμέσως κατάλαβα πως είχα να κάνω με μία χαρισματική δημιουργό η οποία μάλιστα έχει μία αποκλειστικά δική της συγγραφική – ιδιαίτερη ταυτότητα. Μαγεύτηκα με τη «Μοναξιά», ταξίδεψα στην αρχοντική Σύρο του 1900 και θαύμασα πραγματικά την ικανότητα της Βασιλικής να περιγράφει μ’ αυτό το τόσο προσεγμένο λεξιλόγιο όπως επίσης με εντυπωσίασε το πόσο καλά μπορούσε να μιλήσει για μία πολύ μακρινή εποχή, το πόσο ακριβής και προσεχτική ήταν ακόμα και σε λεπτομέρειες.

Ξεκινώντας πριν λίγες ημέρες την ανάγνωση του νέου της βιβλίου «Στα Μονοπάτια του Καπνού», από τις πρώτες κιόλας σελίδες ένιωσα απερίγραπτα συναισθήματα συγκίνησης ενώ παράλληλα ενθουσιάστηκα ακόμα μία φορά από τον τρόπο έκφρασης. Αν κάτι ξέρει να κάνει καλά η Βασιλική Λεβεντάκη είναι το να χειρίζεται τη γλώσσα με τρόπο αριστουργηματικό, προσφέροντας στον αναγνώστη ένα πλούσιο κείμενο το οποίο ικανοποιεί  και γεννά αυθόρμητα συναισθήματα ενθουσιασμού.

Και σε αυτό της το βιβλίο η Βασιλική επέλεξε να μας μιλήσει για μία παρελθοντική εποχή, για το 1930 συγκεκριμένα και μάλιστα στο μεγαλύτερο μέρος του βιβλίου η ιστορία διαδραματίζεται στην επαρχιακή πόλη της Καβάλας. Είναι πραγματικά  εξαιρετικός ο τρόπος με τον οποίο περιγράφει την πόλη, τους ανθρώπους , τον τρόπο ζωής και δεν ξεφεύγει ούτε στο ελάχιστο, σημάδι πως έχει κάνει μία πολύ σοβαρή και προσεγμένη έρευνα ώστε να αποδώσει άρτια όλα τα παραπάνω.

Πέρα απ’ όλα αυτά όμως, έχουμε να κάνουμε με μία ιστορία μυστηρίου. Ένας δολοφόνος που χτυπά και ξαναχτυπά ο οποίος όπως όλα δείχνουν έχει ένα καλοστημένο σχέδιο μέσα στο μυαλό του και εμείς ως αναγνώστες καλούμαστε να ανακαλύψουμε ποιο είναι το πρόσωπο που κρύβεται πίσω απ’ όλα αυτά.

Δυστυχώς για μία ακόμα φορά έπεσα έξω και δεν κατάφερα να βρω τον δολοφόνο… Δεν θέλω να πω περισσότερα σχετικά γιατί πολύ φοβάμαι ότι θα παρασυρθώ και θα αποκαλύψω πράγματα που θα μπορούσαν να προδώσουν σημαντικές πληροφορίες.

Θα ήθελα όμως στο σημείο αυτό να σταθώ σε μερικά θέματα που θίγονται τα οποία προσωπικά με άγγιξαν σε απίστευτο βαθμό. Η προσφυγιά και η διαδικασία παραγωγής του καπνού έφεραν εικόνες στο μυαλό μου τις οποίες δεν έχω δει ποτέ με τα ίδια μου τα μάτια αλλά έχω ακούσει τη μητέρα μου να μου λέει ιστορίες της γιαγιάς της και αυθόρμητα κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης άλλοτε έτρεχαν δάκρυα από τα μάτια μου, άλλοτε σχηματίζονταν γλυκόπικρα χαμόγελα στα χείλη μου.

Σε κάθε περίπτωση η Βασιλική Λεβεντάκη σε αυτό της το βιβλίο δημιούργησε κατά τη γνώμη μου ένα περίτεχνο ψηφιδωτό από κάθε άποψη. Η πλοκή της, η έκφραση της, οι περιγραφές της, όλα καταλήγουν να δημιουργήσουν ένα σπουδαίο έργο που ξυπνά ένστικτα, μνήμες και επιθυμίες μέσα από ολοζώντανες εικόνες.

Το μυστήριο, ο φόβος, η αγωνία, η αγάπη, ο πόθος, ο έρωτας, η ανάγκη για επιβίωση και αυτοσυντήρηση ακόμα και η ζήλια ή ο φθόνος, όλα αυτά τα συναισθήματα εναλλάσσονται και καθοδηγούν τους ήρωες όπως ακριβώς και στην αληθινή ζωή να διαβούν δύσβατα μονοπάτια ώστε να φτάσουν στον ένα και μοναδικό προορισμό που δεν είναι άλλος από την λύτρωση της ίδιας της ψυχής.


Ένα πραγματικά αξιόλογο βιβλίο από κάθε άποψη και Βασιλική μου πραγματικά σε ευχαριστώ. Το απόλαυσα!