Παρασκευή, Σεπτεμβρίου 30, 2011

Φύσηξε έρωτας βοριάς



Το αεράκι φύσηξε δροσερό, το καλοκαίρι έφυγε και μας άφησε ένα σωρό από αναμνήσεις τις οποίες αναπολούμε με νοσταλγία για τις στιγμές ξενοιασιάς που ζήσαμε.

Συνήθως όταν αλλάζουν οι εποχές παίρνουμε κι εμείς μεγάλες αποφάσεις αλλαγής για τη ζωή μας. Κάπως έτσι κι εγώ προσπαθώ να αλλάξω πράγματα, να ξανασκεφτώ τις επιλογές μου και αναζητώ νέες προοπτικές για τα συγγραφικά μου βήματα.

Είναι επίσημο, η πρώτη έκδοση του Σιωπή στο Σκοτάδι εξαντλήθηκε και είναι μεγάλη η χαρά μου που ο βασικός μου στόχος έχει επιτευχθεί. Αλλά τώρα τι; Κάνω συνέχεια αυτή την ερώτηση στον εαυτό μου και ξέρω και πολλοί από εσάς επίσης θα αναρωτιέστε.

Προς το παρόν δεν έχω τίποτα να απαντήσω γιατί είμαι στη μέση μίας περίεργης διαδικασίας που λέγεται 'αξιολόγηση'. 

Περιμένω υπομονετικά αφήνοντας τον χρόνο να περνάει ενώ παράλληλα προσπαθώ να ασχοληθώ με άλλα πράγματα που μου δίνουν χαρά, συνεχίζω να πλάθω τους κόσμους μου με ιδιαίτερο ζήλο και παίρνω δύναμη από αυτούς γεμάτη αισιοδοξία.

Και όσο και αν θέλω να προβλέψω το μέλλον για να βγω από αυτή τη δύσκολη θέση της αναμονής και της αγωνίας γνωρίζω πολύ καλά ότι αυτό είναι κάτι που δεν το κατάφερε ποτέ κανείς. 

Με την καρδιά μου γεμάτη ελπίδα και γνωρίζοντας πως εσείς θα είστε πάντα δίπλα μου συνεχίζω αυτό που ξέρω να κάνω καλύτερα, να μεταφέρω τη φαντασία μου στο χαρτί και να ονειρεύομαι.

Για το τέλος φύλαξα μία εξομολόγηση. 

Μία πριγκίπισσα από κάπου μακριά με έχει αιχμαλωτίσει και τρυπώνει μέσα στο μυαλό μου μέρα και νύχτα. Προσπάθησα να της κρυφτώ αλλά εκείνη πάντα τα καταφέρνει με τον δικό της ξεχωριστό τρόπο να διαπερνά τις σκέψεις μου ώσπου στο τέλος υποχώρησα και της έδωσα την άδεια να έχει ελεύθερη πρόσβαση και να μου πει την ιστορία της.


Και μου την είπε...


Πολλά φιλιά σε όλους και καλό χειμώνα! 

Παρασκευή, Σεπτεμβρίου 09, 2011

Ένα μεγάλο ευχαριστώ!





Στον σύνδεσμο που ακολουθεί μπορείτε να διαβάσετε το υπέροχο αφιέρωμα για το Σιωπή στο Σκοτάδι που έγινε στο blog 
"Love Korydallos"

 Βάσια, σε ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου.





Σάββατο, Σεπτεμβρίου 03, 2011

Είπαν...





''Σιωπή στο σκοτάδι...''

Ένας τίτλος τόσο παράξενα ελκυστικός...

Η σιωπή, πολλές φορές κρύβει μυστικά που οι άνθρωποι θάβουν στην άβυσσο, των σκέψεων τους, ενώ το σκοτάδι, ξεθωριάζει παλιές ιστορίες λόγια και πράξεις...

Η μοίρα όμως όπως αποδεικνύεται, δεν υπολογίζει τις επιθυμίες και τις προσδοκίες των ανθρώπων.


Έτσι λοιπόν, δυο φαινομενικά, άγνωστοι χαρακτήρες καταλήγουν να έχουν περισσότερα κοινά στοιχειά, απ ότι κανείς θα φανταζόταν ποτέ.

Η Λίζι, μια καθημερινή έφηβη, η όποια έχοντας ως κύριο χαρακτηριστικό της την εσωστρέφεια ,προσπαθεί να αντιμετωπίσει τους ενδοοικογενειακούς κλυδωνισμούς που δέχεται. Ως στήριγμα και βοηθό τελικά, βρίσκει τον ψυχολόγο Σάιμον Γκρέι,που προσπαθεί με κάθε έλλογο και θεμιτό μέσο, να τονώσει την αυτοεκτίμηση της, αλλά και να την ωθήσει στο να ξεπεράσει τις ανησυχίες και τους φόβους που την κατακλύζουν.

Σε παρόμοια κατάσταση, βρίσκεται ταυτόχρονα και ο ανιψιός του Σάιμον Γκρέι, Μπράιαν. O Μπράιαν, μάχεται με κάθε τρόπο εναντία στα δικά του προβλήματα, τα όποια τον κατακερματίζουν εσωτερικά και τον εγκλωβίζουν σε ένα ζοφερό περιβάλλον.

Οι δυο νέοι αυτοί λοιπόν, ωθούμενοι από το άτομο το όποιο εμπιστεύονται απόλυτα- Σάιμον Γκρέι - λαμβάνουν μέρος σε ένα πείραμα, για χάρη της επιστήμης, το όποιο έχει ως απώτερο στόχο, την ψυχολογική και σωματική απελευθέρωση τους.


Όλα τα συναισθήματα, που δεν διατυπωθήκαν, και όλες οι λέξεις που δεν ακουστηκαν,ερχονται να τους στοιχειώσουν χρόνια μετά, όταν η ζωή κατά περίεργο τρόπο διασταυρώνει τους δρόμους τους.

Η Λίζι και ο Μπράιαν, ως ενήλικες, και ώριμοι πλέον άνθρωποι, καλούνται να αντιμετωπίσουν, την μοιραία έλξη που νιώθουν ο ένας για τον άλλον, αντιπαρερχομενοι τις εξωγενείς συνθήκες, που κάθε άλλο παρά ευνοϊκές εμφαίνονται γι αυτούς.

Η Μαρία Στεφάνου, περιγράφει με μοναδικό τρόπο τις παράλληλες ζωές των δυο αυτών ηρώων, και αποδεικνύει πως κάτι, -είτε αυτό λέγεται μοίρα, είτε τύχη, είτε πεπρωμένο, είτε Θεός- καθορίζει την καθημερινότητα, και την πορεία του κάθε ανθρώπου, στο φάσμα του χωροχρόνου.

Ο αναγνώστης συμπάσχει, και συμμερίζεται την αγωνιά των ηρώων, και γίνεται τμήμα του μυθιστορήματος. Τα συναισθήματα που προκαλούνται είναι τόσο έντονα, οι διάλογοι τόσο ζωντανοί και το ύφος γραφής τόσο ιδιαίτερο, πράγμα που καθηλώνει κυριολεκτικά το αναγνωστικό κοινό.

Οι ήρωες αυτοί καθ' εαυτοί, έχουν πλήρεις, ολοκληρωμένες και ακέραιες μορφές και προσωπικότητες, αλλά, ο καθένας, αντιμετωπίζει την ζωή με δικό του τρόπο, ακόμα και αν αυτό προϋποθέτει πως θα πέφτουν σε αντιφάσεις και σε λάθος επιλογές.

Τελικά όμως αποδεικνύεται περίτρανα πως η το κλειδί για την ευτυχία είναι διαφορετικό για κάθε άνθρωπο, και αντικατοπτρίζεται μέσα από έννοιες όπως η αγάπη, η φιλιά, το πάθος, και η ελευθερία.


Το ανατρεπτικό μυθιστόρημα αυτό, όχι μόνο προσφέρει ευχάριστες ώρες στον αναγνώστη αλλά και διδάσκει πως το ''πεπρωμένο φυγείν αδύνατον''.

Πραγματικά, ένα βιβλίο που αξίζει από την πρώτη έως την τελευταία σελίδα....


By Bella Marie P