Τετάρτη, Δεκεμβρίου 14, 2011

Είπαν...

Ευχαριστώ ολόψυχα την Γιώτα Παπαδημακοπούλου που διάβασε το βιβλίο μου και θέλησε να μοιραστεί στον προσωπικό της ιστότοπο την άποψη της. Μπορείτε να διαβάσετε όλο το αφιέρωμα στο blog της: http://culture21century.blogspot.com/ 


Είναι νομίζω γνωστό πως δεν ανήκω στους θαυμαστές της ελληνικής λογοτεχνίας. Στην πλειοψηφία τους, θεωρώ τους συγγραφείς των μεγάλων εκδοτικών υπερεκτιμημένους,  με τις εκατοντάδες, χιλιάδες πωλήσεις αντιτύπων των έργων τους να οφείλονται στην υπερβολική διαφήμιση ή στην πεποίθηση, ότι μπορούν ανά έξι μήνες να κυκλοφορούν ένα νέο λογοτεχνικό τους δείγμα, ισάξιο με εκείνο ή εκείνα τα πρώτα που μας κέρδισαν. Δυστυχώς, η πραγματικότητα διαφέρει πολύ από αυτό που θα θέλαμε ή από αυτό που πιστεύουν παρασυρόμενοι από άλλες αιτίες οι αναγνώστες του συγκεκριμένου είδους ωστόσο, δεν κατακρίνω αυτούς αλλά, τους εκδοτικούς που δεν δίνουν ευκαιρίες σε νέα, πραγματικά αξιόλογα ταλέντα, με φρέσκιες ιδέες και αληθινή αγάπη γι' αυτό που κάνουν. Προς τι όλη αυτή η εισαγωγή θα αναρωτιέστε. Γιατί μετά από πάρα πολύ καιρό, διάβασα ένα βιβλίο δια χειρός Ελληνίδας συγγραφέα η οποία, μπορεί να αναγκάστηκε εξαιτίας των προαναφερόμενων συνθηκών να προβεί σε αυτοέκδοση ωστόσο, το έργο της αξίζει πολύ περισσότερο από εκατοντάδες άλλα που γεμίζουν τα ράφια των βιβλιοπωλείων.

Η ιστορία της Μαρίας μας μεταφέρει στην Αυστραλία, όπου δύο νέοι άνθρωποι προσπαθούν να χτίσουν την ζωή τους από την αρχή, θέλοντας να αφήσουν πίσω τους όλα εκείνα τα μελανά σημεία του παρελθόντος που στιγμάτισαν τη ζωή τους. Η Λίζι είναι εικοσιτεσσάρων ετών, αριστούχος φοιτήτρια σε μεγάλο πανεπιστημιακό ίδρυμα της χώρας, εργαζόμενη και ανύπαντρη μητέρα. Η εφηβεία της κάθε άλλο παρά ομαλή ήταν αφού για να εκδικηθεί τους γονείς της κατέφυγε σε μια ζωή γεμάτη από κρεπάλες, ουσίες και sex χωρίς συναίσθημα μέχρι που βρέθηκε πολύ κοντά στον δρόμο χωρίς επιστροφή. Από την άλλη μεριά βρίσκεται ο Μπράιαν, μόλις δύο χρόνια μεγαλύτερος από την Λίζι ο οποίος αναλαμβάνει καθήκοντα καθηγητή στο πανεπιστήμιο που εκείνη φοιτεί. Η δικιά του ζωή στιγματίστηκε από τον θάνατο των γονιών του όταν εκείνος βρισκόταν στην ηλικία μόλις των τριών ετών. Περνώντας όλη του τη ζωή μέσα στην θλίψη και τις ενοχές, κατηγορώντας τον εαυτό του ξανά και ξανά, ο Μπράιαν είναι από τους ανθρώπους που φαντάζουν ανίκανοι να εκφράσουν τα συναισθήματά τους και να δεθούν με άλλους ανθρώπους.

Μπορεί να αναρωτιέστε τι κοινό έχουν αυτοί οι δύο άνθρωποι. Πιστέψτε με, έχουν πολύ περισσότερα από ένα και πολύ περισσότερα απ' όσα ίσως να μπορούσατε να φανταστείτε. Οι δύο νέοι έχουν μεταξύ τους έναν συνδετικό κρίκο, τον Σάιμον, θετό πατέρα και θείο του Μπράιαν και ψυχοθεραπευτή της Λίζι. Τέσσερα χρόνια νωρίτερα πρότεινε και στους δυο τους να λάβουν μέρος σε μια έρευνα, στα πλαίσια της ομοιοπαθητικής. Οι δυο τους θα έπρεπε να βρεθούν σε ένα σκοτεινό δωμάτιο, με δεμένα μάτια, χωρίς να μπορούν να δουν ή να μιλήσουν ο ένας με τον άλλον και να προβούν σε ερωτικές δραστηριότητες μεταξύ τους. Η αποδοχή και από τις δύο μεριές, είχε μεγαλύτερες συνέπειες απ' όσο θα μπορούσαν να φανταστούν. Οι δύο νέοι, για πρώτη και μοναδική φορά στη ζωή τους βιώνουν το αίσθημα της αγάπης και είναι τόσο δυνατό, τους πλημμυρίζει ως τα βάθη της ψυχής τους και τους σημαδεύει για όλη την μετέπειτα ζωή τους καθώς κανένας από τους δύο δεν μπορεί να ξεχάσει τον άλλον, έστω κι αν τα βλέμματά τους δεν συναντήθηκαν. Όμως από την ένωση αυτή προέκυψε κάτι ακόμα, ένα παιδί, το οποίο ήταν και ο βασικός λόγος για την φυγή της Λίζι από τηνΑμερική. Στο πρόσωπο του γιου της βλέπει τον άντρα που ερωτεύτηκε τρελά και δεν γνώρισε στην πραγματικότητα ποτέ. Μέχρι που το βλέμμα της συναντάει το πρόσωπο του Μπράιν και η ομοιότητα είναι μεγαλύτερη απ' όσο θα μπορούσε να πιστέψει.

Ίσως σκέφτεστε ότι μέσα στις δύο αυτές παραγράφους σας αποκάλυψα περισσότερα απ' όσα έπρεπε. Πρέπει να σας πληροφορήσω πως κάνετε λάθος. Η Μαρία δεν έχει καμία πρόθεση να μας κρύψει τι είναι αυτό που συνδέει τους δύο νέους και εξ' αρχής μας αποκαλύπτει τα μυστικά του παρελθόντος που τους δένουν με μια αόρατη κλωστή, χρησιμοποιώντας μάλιστα καθ' όλη την διάρκεια της εξέλιξης της πλοκής, μικρούς και ουσιαστικούς αναχρονισμούς, προκειμένου να κατανοήσουμε καλύτερα τους χαρακτήρες μας αφού, το παρελθόν τους είναι αυτό που θα καθορίσει το παρόν τους και θα ορίσει το μέλλον τους. Η Μαρία δεν θέλει μέσα από το μυθιστόρημά της να μας κάνει να ανακαλύψουμε την σχέση των ηρώων στο παρελθόν αλλά, ποιοι είναι οι ίδιοι στην πραγματικότητα, τι κρύβουν μέσα στην ψυχή τους, ποιοι είναι οι φόβοι και οι αδυναμίες που καλούνται να ξεπεράσουν, ποια είναι τα φαντάσματα του παρελθόντος που πρέπει να ξορκίσουν, πόσο βαθιά μέσα τους πρέπει να ψάξουν για να βρουν την αλήθεια και να αφήσουν την αγάπη να κυριεύσει την ζωή τους, οδηγώντας τους μακριά από την σιωπή και το σκοτάδι, οδηγώντας τους στο άπλετο φως.

Ουσιαστικά, πρόκειται για μια ερωτική ιστορία που όμοιά της δεν έχουμε ξαναδιαβάσει και που όσο τρελή κι αν φαντάζει ως πιθανότητα, δεν μπορούμε στην πραγματικότητα να αποκλείσουμε. Πέραν του ερωτικού στοιχείου, η ιστορία βασίζεται στην ανθρώπινη ψυχολογία, στην δύναμη και την αδυναμία του ανθρώπου μπροστά σε καταστάσεις, στις αποφάσεις που καλείται να πάρει και τις συνέπειες που θα προκαλέσουν αυτές και κατά πόσο μπορούν να τις διαχειριστούν με τον καλύτερο δυνατό γι' αυτούς τρόπο. Η Λίζι και ο Μπράιαν πρέπει να ανακαλύψουν ποιοι πραγματικά είναι, για ποιο λόγο άφησαν τους εαυτούς τους να παρασυρθούν από το σκοτάδι και να βρουν έναν ακόμα σημαντικότερο λόγο για να αποτραβηχτούν από αυτό. Καλούνται να βρουν δύναμη και θέληση, να ζήσουν, να ξορκίσουν τα μυστικά και τις ενοχές τους, να ξεπεράσουν αυτό που υπήρξαν και να γίνουν αυτό που μπορούν. Και όσο κι αν σκέφτεσαι πως δύο άνθρωποι με ψυχολογικά προβλήματα και προσωπικούς δαίμονες δεν μπορούν να αλληλοβοηθηθούν, κάνετε λάθος. Γιατί ο καθένας από αυτούς, μπορεί να γιατρέψει τις πληγές του άλλου, μπορεί να τον νιώσει, να ταυτιστεί μαζί του και τελικά, να του προσφέρει όλα όσα μπορεί, όλα όσα νιώθει. Ο ένας συμπληρώνει τον άλλον, είναι αυτό που στην πραγματικότητα χρειάζεται για να πάει μπροστά, είναι αυτό που τον ολοκληρώνει.

Μια ιστορία για τον έρωτα, τις ανθρώπινες αδυναμίες, τα συναισθηματικά πάθη, την δυνατότητα του σκοταδιού να μας παρασύρει στην εκκωφαντική σιωπή του αν το αφήσουμε και την θέληση που πρέπει να επιδείξουμε για να ξεφύγουμε από τα δίχτυα του. Παράλληλα όμως είναι μια ιστορία για τη μοίρα, τη δύναμη που αυτή έχει έστω κι αν δεν της το αναγνωρίζουμε πολλές φορές. Γιατί  μοίρα μας μπορεί να βρίσκεται στα χέρια μας όμως, όχι πάντα. Υπάρχουν οι φορές εκείνες που λειτουργεί κατά μας, όταν θέλει να μας χλευάσει και εκείνες πάλι που λειτουργεί προς όφελός μας, θέλοντας να μας λυτρώσει από τον πόνο και τα βάσανα, θέλοντας να μας προσφέρει όσα στερηθήκαμε. Με μοναδικό τρόπο η Μαρία αφηγείται μια ιστορία γεμάτη πάθος, αγάπη και συμπτώσεις που το μόνο που μπορούν να προκαλέσουν είναι έντονη συγκίνηση και βαθιά, ειλικρινή συναισθήματα. Ο τρόπος που διασταυρώνονται ξανά και ξανά οι δρόμοι των ηρώων της είναι γοητευτικός και αγωνιώδης. Συμπάσχουμε και ταυτιζόμαστε με τους ήρωες που είναι τόσο ρεαλιστικά πλασμένοι που μόνο αγάπη και κατανόηση μπορούμε να νιώσουμε γι' αυτούς, ακόμα κι όταν δεν συμφωνούμε απόλυτα με τις αποφάσεις τους. Μια υπέροχη ιστορία που συνεχίζεις να σκέφτεσαι και μετά το πέρας της ανάγνωσής της και που ευχαριστώ πολύ τη Μαρία που μου την έστειλε και την μοιράστηκε μαζί μου.

Παρασκευή, Σεπτεμβρίου 30, 2011

Φύσηξε έρωτας βοριάς



Το αεράκι φύσηξε δροσερό, το καλοκαίρι έφυγε και μας άφησε ένα σωρό από αναμνήσεις τις οποίες αναπολούμε με νοσταλγία για τις στιγμές ξενοιασιάς που ζήσαμε.

Συνήθως όταν αλλάζουν οι εποχές παίρνουμε κι εμείς μεγάλες αποφάσεις αλλαγής για τη ζωή μας. Κάπως έτσι κι εγώ προσπαθώ να αλλάξω πράγματα, να ξανασκεφτώ τις επιλογές μου και αναζητώ νέες προοπτικές για τα συγγραφικά μου βήματα.

Είναι επίσημο, η πρώτη έκδοση του Σιωπή στο Σκοτάδι εξαντλήθηκε και είναι μεγάλη η χαρά μου που ο βασικός μου στόχος έχει επιτευχθεί. Αλλά τώρα τι; Κάνω συνέχεια αυτή την ερώτηση στον εαυτό μου και ξέρω και πολλοί από εσάς επίσης θα αναρωτιέστε.

Προς το παρόν δεν έχω τίποτα να απαντήσω γιατί είμαι στη μέση μίας περίεργης διαδικασίας που λέγεται 'αξιολόγηση'. 

Περιμένω υπομονετικά αφήνοντας τον χρόνο να περνάει ενώ παράλληλα προσπαθώ να ασχοληθώ με άλλα πράγματα που μου δίνουν χαρά, συνεχίζω να πλάθω τους κόσμους μου με ιδιαίτερο ζήλο και παίρνω δύναμη από αυτούς γεμάτη αισιοδοξία.

Και όσο και αν θέλω να προβλέψω το μέλλον για να βγω από αυτή τη δύσκολη θέση της αναμονής και της αγωνίας γνωρίζω πολύ καλά ότι αυτό είναι κάτι που δεν το κατάφερε ποτέ κανείς. 

Με την καρδιά μου γεμάτη ελπίδα και γνωρίζοντας πως εσείς θα είστε πάντα δίπλα μου συνεχίζω αυτό που ξέρω να κάνω καλύτερα, να μεταφέρω τη φαντασία μου στο χαρτί και να ονειρεύομαι.

Για το τέλος φύλαξα μία εξομολόγηση. 

Μία πριγκίπισσα από κάπου μακριά με έχει αιχμαλωτίσει και τρυπώνει μέσα στο μυαλό μου μέρα και νύχτα. Προσπάθησα να της κρυφτώ αλλά εκείνη πάντα τα καταφέρνει με τον δικό της ξεχωριστό τρόπο να διαπερνά τις σκέψεις μου ώσπου στο τέλος υποχώρησα και της έδωσα την άδεια να έχει ελεύθερη πρόσβαση και να μου πει την ιστορία της.


Και μου την είπε...


Πολλά φιλιά σε όλους και καλό χειμώνα! 

Παρασκευή, Σεπτεμβρίου 09, 2011

Ένα μεγάλο ευχαριστώ!





Στον σύνδεσμο που ακολουθεί μπορείτε να διαβάσετε το υπέροχο αφιέρωμα για το Σιωπή στο Σκοτάδι που έγινε στο blog 
"Love Korydallos"

 Βάσια, σε ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου.





Σάββατο, Σεπτεμβρίου 03, 2011

Είπαν...





''Σιωπή στο σκοτάδι...''

Ένας τίτλος τόσο παράξενα ελκυστικός...

Η σιωπή, πολλές φορές κρύβει μυστικά που οι άνθρωποι θάβουν στην άβυσσο, των σκέψεων τους, ενώ το σκοτάδι, ξεθωριάζει παλιές ιστορίες λόγια και πράξεις...

Η μοίρα όμως όπως αποδεικνύεται, δεν υπολογίζει τις επιθυμίες και τις προσδοκίες των ανθρώπων.


Έτσι λοιπόν, δυο φαινομενικά, άγνωστοι χαρακτήρες καταλήγουν να έχουν περισσότερα κοινά στοιχειά, απ ότι κανείς θα φανταζόταν ποτέ.

Η Λίζι, μια καθημερινή έφηβη, η όποια έχοντας ως κύριο χαρακτηριστικό της την εσωστρέφεια ,προσπαθεί να αντιμετωπίσει τους ενδοοικογενειακούς κλυδωνισμούς που δέχεται. Ως στήριγμα και βοηθό τελικά, βρίσκει τον ψυχολόγο Σάιμον Γκρέι,που προσπαθεί με κάθε έλλογο και θεμιτό μέσο, να τονώσει την αυτοεκτίμηση της, αλλά και να την ωθήσει στο να ξεπεράσει τις ανησυχίες και τους φόβους που την κατακλύζουν.

Σε παρόμοια κατάσταση, βρίσκεται ταυτόχρονα και ο ανιψιός του Σάιμον Γκρέι, Μπράιαν. O Μπράιαν, μάχεται με κάθε τρόπο εναντία στα δικά του προβλήματα, τα όποια τον κατακερματίζουν εσωτερικά και τον εγκλωβίζουν σε ένα ζοφερό περιβάλλον.

Οι δυο νέοι αυτοί λοιπόν, ωθούμενοι από το άτομο το όποιο εμπιστεύονται απόλυτα- Σάιμον Γκρέι - λαμβάνουν μέρος σε ένα πείραμα, για χάρη της επιστήμης, το όποιο έχει ως απώτερο στόχο, την ψυχολογική και σωματική απελευθέρωση τους.


Όλα τα συναισθήματα, που δεν διατυπωθήκαν, και όλες οι λέξεις που δεν ακουστηκαν,ερχονται να τους στοιχειώσουν χρόνια μετά, όταν η ζωή κατά περίεργο τρόπο διασταυρώνει τους δρόμους τους.

Η Λίζι και ο Μπράιαν, ως ενήλικες, και ώριμοι πλέον άνθρωποι, καλούνται να αντιμετωπίσουν, την μοιραία έλξη που νιώθουν ο ένας για τον άλλον, αντιπαρερχομενοι τις εξωγενείς συνθήκες, που κάθε άλλο παρά ευνοϊκές εμφαίνονται γι αυτούς.

Η Μαρία Στεφάνου, περιγράφει με μοναδικό τρόπο τις παράλληλες ζωές των δυο αυτών ηρώων, και αποδεικνύει πως κάτι, -είτε αυτό λέγεται μοίρα, είτε τύχη, είτε πεπρωμένο, είτε Θεός- καθορίζει την καθημερινότητα, και την πορεία του κάθε ανθρώπου, στο φάσμα του χωροχρόνου.

Ο αναγνώστης συμπάσχει, και συμμερίζεται την αγωνιά των ηρώων, και γίνεται τμήμα του μυθιστορήματος. Τα συναισθήματα που προκαλούνται είναι τόσο έντονα, οι διάλογοι τόσο ζωντανοί και το ύφος γραφής τόσο ιδιαίτερο, πράγμα που καθηλώνει κυριολεκτικά το αναγνωστικό κοινό.

Οι ήρωες αυτοί καθ' εαυτοί, έχουν πλήρεις, ολοκληρωμένες και ακέραιες μορφές και προσωπικότητες, αλλά, ο καθένας, αντιμετωπίζει την ζωή με δικό του τρόπο, ακόμα και αν αυτό προϋποθέτει πως θα πέφτουν σε αντιφάσεις και σε λάθος επιλογές.

Τελικά όμως αποδεικνύεται περίτρανα πως η το κλειδί για την ευτυχία είναι διαφορετικό για κάθε άνθρωπο, και αντικατοπτρίζεται μέσα από έννοιες όπως η αγάπη, η φιλιά, το πάθος, και η ελευθερία.


Το ανατρεπτικό μυθιστόρημα αυτό, όχι μόνο προσφέρει ευχάριστες ώρες στον αναγνώστη αλλά και διδάσκει πως το ''πεπρωμένο φυγείν αδύνατον''.

Πραγματικά, ένα βιβλίο που αξίζει από την πρώτη έως την τελευταία σελίδα....


By Bella Marie P

Τρίτη, Αυγούστου 30, 2011

Από κάπου μακριά...





Το καλοκαίρι φτάνει στο τέλος του σιγά σιγά, όλοι επιστρέφουν στην πόλη, τα σχολεία ξεκινάνε και αναγκαστικά είμαστε υποχρεωμένοι να επιστρέψουμε στους γνώριμους ρυθμούς μας.

Πέρασα πραγματικά ένα όμορφο καλοκαίρι το οποίο μάλιστα είχε ανατροπές, διασκέδαση, άφθονο ποτό, θάλασσα και ήλιο. Οι καλοί μου φίλοι που ήταν όπως πάντα στο πλευρό μου εκτός από την συντροφιά τους με τροφοδότησαν άθελα τους με ένα σωρό διαφορετικά σενάρια και τολμώ να πω ότι η έμπνευση μου είναι στα καλύτερα της.

Η σιωπή βρίσκεται ακόμα στο σκοτάδι και αυτό επειδή περιμένω υπομονετικά να δω σε ποιο δρόμο θα οδηγήσει το μονοπάτι που αποφάσισα να ακολουθήσω.

Χτες βράδυ, γεμάτη ανασφάλειες καθώς ήμουν, κάπου στην ησυχία του δωματίου μου ήρθε ένα γνώριμο, αγαπημένο πρόσωπο από κάπου μακριά. Παρόλο που δεν μπορεί πια να μου μιλήσει και να ακούσω τη φωνή της είχαμε μία συζήτηση οι δυό μας όπως τον παλιό, καλό καιρό.

Το συμπέρασμα αυτής της κουβέντας ήταν να με κάνει να δω πως θα πρέπει να σταματήσω να σκέφτομαι το αποτέλεσμα και να εστιάσω στην προσπάθεια. Γιατί αυτό που έχει πραγματικά αξία σε αυτή τη ζωή είναι οι εμπειρίες που αποκτάμε μέσα από αυτή ακόμα και από της αρνητικές. Αλλά το πιο σημαντικό είναι να μην το βάζουμε κάτω, να μην κάνουμε πίσω, να μη λυγίζουμε.

Το τελευταίο μου fanfic Desire Blossom” περνάει την καλύτερη του φάση και το νέο μου βιβλίο έχει ήδη ξεκινήσει. Βλέπω τους χαρακτήρες να μου κουνάνε το χέρι, να με προκαλούν να ταξιδέψω και να χαθώ μαζί τους σε κόσμους φανταστικούς από τους οποίους δεν μπορώ να μείνω μακριά.

Γεμάτη θετική ενέργεια και ελπίδα θα συνεχίσω την πορεία μου σε έναν δρόμο που σίγουρα δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα αλλά δεν μπορώ να εγκαταλείψω πλέον τη διαδρομή γιατί στο τέλος του υπάρχει η ελπίδα ότι ίσως και να με περιμένει ο ήλιος που θα φωτίσει τη ζωή μου.

Μαμά σε ευχαριστώ που ήσουν δίπλα μου και για όσα μου προσέφερες. Ακόμα και από εκεί μακριά είσαι ακόμα κοντά μου για να μου θυμίζεις ποια είμαι. Έχεις πάντα την ικανότητα να μου δείχνεις τους θησαυρούς που κρύβονται μέσα μου και να μου δίνεις δύναμη ακόμα και στις πιο δύσκολες στιγμές. 


Τετάρτη, Αυγούστου 10, 2011

Καλοκαιρινές Περιπέτειες





Το καλοκαίρι έφτασε, η ζέστη μέρα με τη μέρα γίνεται όλο και πιο ανυπόφορη και προσωπικά όποτε βρω ευκαιρία τρέχω στην πιο κοντινή παραλία για να κερδίσω λίγο ήλιο. Ήταν ένας δύσκολος χειμώνας, γεμάτος από πολύ δυσάρεστα γεγονότα και προσπαθώ ακόμα να μαζέψω τα κομμάτια μου, δύναμη και κουράγιο για να συνεχίσω τη ζωή μου.

Η σιωπή και το σκοτάδι έριξαν φως στις δυσκολίες μου και θα ήθελα να μοιραστώ με όλους σας τη χαρά που έφερε στη ζωή μου. Η προσωπική μου αυτοέκδοση πήγε πολύ καλά, έχει σχεδόν εξαντληθεί και από εδώ και πέρα ανοίγονται νέοι ορίζοντες. Παράλληλα συνεχίζω ακάθεκτη και ξεκίνησα πριν λίγες ημέρες το νέο μου μυθιστόρημα που θέλω να ελπίζω ότι θα σας εκπλήξει ευχάριστα.

Η ζωή είναι απρόβλεπτη, ένα ατελείωτο παιχνίδι που άλλοτε μας βγάζει νικητές και άλλοτε χαμένους αλλά πάντα υπάρχει δύναμη μέσα μας για να αντιμετωπίσουμε όλες τις δυσκολίες. Θέλω μέσα από αυτή την ανάρτηση να ευχαριστήσω τους φίλους μου που είναι δίπλα μου ασταμάτητα και αδιάκοπα γεμίζοντας τη ζωή μου με χρώματα και χαμόγελα.

Δεν ξεχνώ πως χρωστάω μία οπτικοακουστική συνέντευξη για τη σιωπή αλλά όπως είπα και πιο πάνω η θάλασσα και ο ήλιος μας πήραν τα μυαλά! Υπόσχομαι ότι θα την ετοιμάσουμε σύντομα για να απαντηθούν όλα σας τα ερωτήματα.

Εύχομαι σε όλους σας καλό καλοκαίρι, καλές διακοπές και μην ξεχνάτε να έχετε πάντα στην τσάντα σας ένα βιβλίο που θα σας κρατήσει συντροφιά. Τον πιο ανεκτίμητο θησαυρό. Υπάρχουν χιλιάδες τίτλοι για να διαλέξετε ανάλογα τα γούστα σας.

Καλό καλοκαίρι.

to kalokairaki - Πορτοκάλογλου (Fatme)

Κυριακή, Ιουνίου 26, 2011

Είπαν...




Πάντα πίστευα και θα συνεχίζω να πιστεύω ότι εκεί έξω υπάρχουν ανεκμετάλλευτα ταλέντα που δεν τους δόθηκε ποτέ η ευκαιρία να αποδείξουν την αξία τους. Το τελευταίο χρόνο  πέρα από τον γνωστό μαραθώνιο διαβάσματος βιβλίων το έριξα και στα fanfic. Και πραγματικά ανακάλυψα ότι υπάρχουν άτομα άγνωστα στο ευρύ κοινό απολύτως ικανά όμως να σε παρασύρουν με την πένα τους και να σε κρατήσουν αιχμάλωτο τους. Δυστυχώς βέβαια τα περισσότερα είναι από ξένους δημιουργούς.
Μα γιατί στην Ελλάδα να είμαστε πίσω ακόμα και σε αυτό;;

Το ευχάριστο της υπόθεσης είναι ότι το φόρουμ μας που δεν είναι άλλο από το Bella and Edward Forum για μια ακόμα φορά κάνει την διαφορά προσφέροντας στα μέλη του αυτή την δυνατότητα. Δίνει την ευκαιρία σε όλους τους επίδοξους και μη συγγραφείς να αναπτύξουν το ταλέντο τους μέσα από την δική τους συγγραφή και σε όλους εμάς την δυνατότητα να διαβάζουμε τις ιστορίες τους.

Κάπως έτσι ξεκίνησε και τα δικά της βήματα η Μαρία Στεφάνου η αλλιώς γνωστή σε όλους εμάς ως White Queen. Από την πρώτη στιγμή όλοι μας καταλάβαμε διαβάζοντας τις ιστορίες της ότι έχουμε μπροστά μας ένα μεγάλο ταλέντο. Το Σιωπή Στο Σκοτάδι μας αιχμαλώτισε από την πρώτη του ανάρτηση και από εκείνη την στιγμή όλοι μας περιμέναμε με αγωνία να έρθει το Σαββατοκύριακο για να πάρουμε ένα ακόμα κεφάλαιο στα χέρια μας. Και να που τώρα έχουμε την δυνατότητα να πάρουμε ένα φυσικό αντίτυπο στα χέρια μας με την ιστορία που τόσο πολύ αγαπήσαμε.


Ας το δούμε όμως πιο αναλυτικά......


Η ιστορία ξεκινάει πηγαίνοντας μας στο παρελθόν όταν η Λίζι είναι ένα κορίτσι πάνω στην εφηβεία παγιδευμένο μέσα στον εαυτό της. Διάφορα οικογενειακά περιστατικά θα αλλάξουν την πορεία της ζωής της και θα την κάνουν να πάρει δραματικές διαστάσεις. Ο ψυχολόγος Σάιμον Γκρέυ προσπαθεί με κάθε τρόπο να την κάνει να βγει από την άβυσσο που η ίδια έχει βουτήξει. Όμως και ο ίδιος αντιμετωπίζει ένα παρόμοιο πρόβλημα μέσα στο σπίτι του από τον ανιψιό του Μπράιαν. Ο Μπράιαν πολεμάει με τα δικά του φαντάσματα και η ψυχολογική του κατάσταση είναι κάθε μέρα και χειρότερη. Προσπαθώντας με κάθε τρόπο ο ψυχολόγος Σάιμον Γκρέυ να βγάλει τα δυο αυτά παιδιά από το αδιέξοδο τα πείθει να πάρουν μέρος σε μια επιστημονική έρευνα. Το αποτέλεσμα όμως δεν είναι το αναμενόμενο καθώς κανένας επιστήμονας και καμία λογική βάση δεν μπορεί πραγματικά να προβλέψουν το πως θα αντιδράσουν δυο νέοι άνθρωποι κάτω από απρόβλεπτες και έκτακτες συνθήκες. Ένας στιγμιαίος δισταγμός ήταν αρκετός να αλλάξει  μια για πάντα την ζωή όλων. Η συνέχεια είναι ακόμα πιο συναρπαστική καθώς βρισκόμαστε πλέον στο παρόν και η μοίρα θα παίξει για άλλη μια φορά το παιχνίδι της και θα φέρει τα δυο αυτά παιδιά ξανά κοντά. Ενήλικοι και οι δυο κουβαλώντας ο καθένας τον δικό του σταυρό θα συναντηθούν κάτω από απρόβλεπτες συνθήκες. Η έλξη όμως είναι τόσο δυνατή που τίποτα δεν μπορεί να την εμποδίσει.....


Το Σιωπή Στο Σκοτάδι είναι ένα βιβλίο συναρπαστικό και συνάμα ανατρεπτικό. Γεμάτο από ζωντανές εικόνες και περιγραφές. Με σκηνικό το Σίδνεϊ η Μαρία Στεφάνου μας παρασύρει σε ένα εξαιρετικό μυθιστόρημα με ιδιαίτερη πλοκή που σε κάνει να μην επιθυμείς να το αφήσεις από τα χέρια σου λεπτό. Είναι ένα βιβλίο που σε βάζει σε ένα δικό του τρυπάκι και σε κάνει να βλέπεις τα πράγματα διαφορετικά. Έχει καταφέρει να δώσει στους ήρωες της όλα τα ανθρώπινα συναισθήματα και αυτό τους κάνει αληθινούς και ενδιαφέροντες. Οι ήρωες κάνουν λάθη, πονούν, ερωτεύονται και τέλος έρχονται αντιμέτωποι με τα λάθη και τις αδυναμίες τους και  όταν θα έρθει η ώρα θα πρέπει όλοι να πληρωσουν το δικό τους αντίποινο. Σε αυτή την ιστορία κανείς δεν είναι τέλειος, όλοι έχουν το δικό τους παρελθόν και τις δικές τους σκιές να πολεμήσουν. Ταυτιζόμαστε μαζί τους και συμπάσχουμε με τα προβλήματα τους. Ερωτευόμαστε και καρδιοχτυπάμε και τέλος αγωνιούμε για το αποτέλεσμα.
Πόσο μακρυά όμως βρίσκεται η αληθινή ευτυχία και πόσο δύσκολο είναι να  την αποκτήσουμε... είναι λίγα μόνο από τα ερωτήματα που θα μας απασχολήσουν. Μας δίνει μαθήματα για την δύναμη της αγάπης και της φιλίας και πόσο σημαντικό και καταλυτικό ρόλο μπορούν να παίξουν στην ζωή μας. Αλλά το πιο σημαντικό από όλα είναι το μάθημα ζωής ότι αν υπάρχει θέληση και δύναμη ψυχής όλοι μας μπορούμε να καταφέρουμε το αδύνατο. Η ευτυχία ανήκει σε όλους αρκεί να έχουμε την θέληση να την κατακτήσουμε!!


Ένα μυθιστόρημα γεμάτο ανατροπές που σου κόβει την ανάσα μέχρι το τέλος.
Απευθύνεται κατά την γνώμη μου στις εφηβικές αλλά και ενήλικες ηλικίες. Δίνει μαθήματα ζωής όχι μόνο για τα λάθη που μπορούν να κάνουν οι έφηβοι αλλά και για τα λάθη των γονιών που χωρίς να το επιδιώξουν οδηγούν τους νέους σε αδιέξοδες καταστάσεις. Πραγματικά είναι ένα βιβλίο που αξίζει να διαβαστεί.....



Για το περιοδικό του Bella and Edward Forum (www.bellandedward.org) - Twilighter's Chronicles By Έρη

Πέμπτη, Ιουνίου 23, 2011

Συνέντευξη για το περιοδικό του Φόρουμ - Twilighter’s Chronicles




Συνέντευξη by Έρη

Την White Queen την γνωρίζουμε όλοι μας ως ένα από τα πιο σημαντικά μέλη του φόρουμ μας.Και δεν αναφέρομαι στο γεγονός ότι είναι η ιδρύτρια του αλλά στο ότι πάντα είναι γεμάτη δύναμη και ενέργεια.Ευρηματική και εργατική πάντα προσπαθεί να κάνει ότι καλύτερο μπορεί για ολόκληρο το φόρουμ. Ένα ιδιαίτερα χαρισματικό άτομο που μέσα από τα πολύ προσεγμένα ποστ της κάνει παντού αισθητή την παρουσία της.Τον τελευταίο χρόνο μας εξέπληξε όλους με τις καλλιτεχνικές της ανησυχίες.Το συγγραφικό της ταλέντο μας άφησε άναυδους και να αναρωτιόμαστε γιατί αυτή η κοπέλα δεν κάνει κάτι για να το αξιοποιήσει.Και τώρα έχουμε την χαρά να την βλέπουμε να κάνει τα πρώτα της δειλά βήματα στο χώρο της συγγραφής.

Κατά καιρούς μέσα από το περιοδικό μας έχουμε φιλοξενήσει δικές τις συνεντεύξεις και έχουμε μάθει αρκετά πράγματα για την ίδια.Ωστόσο είμαι σίγουρη ότι όλοι μας θα θέλαμε να μάθουμε περισσότερα πράγματα για την Μαρία ως συγγραφέα...Τα όνειρα της,τις φιλοδοξίες  και τους στόχους της.

Ας αρχίσουμε λοιπόν....


Μαρία ……


1:Ο Αμος Αλκοτ είπε: «Άριστο βιβλίο είναι εκείνο που ανοίγουμε με λαχτάρα και κλείνουμε με κέρδος.»
Για σένα τι είναι βιβλίο;

Για εμένα τα βιβλία είναι κάτι το πολύ ιδιαίτερο. Έχω μία σχέση εξάρτησης μαζί τους, τολμώ να πω ότι με κάποια είμαι ερωτευμένη. Το να προσδιορίσει κανείς την «έννοια» του βιβλίου είναι αδύνατον. Κρύβουν μέσα τους ολόκληρους κόσμους, πληθώρα από συναισθήματα και μερικές φορές είναι ικανά να σε κάνουν να δεις τον κόσμο με διαφορετικό τρόπο, ικανά να αλλάξουν τη ζωή σου. Εγώ δεν θα μπορούσα να φανταστώ τη δική μου ζωή χωρίς βιβλία, δεν θα μπορούσα να ζήσω χωρίς αυτά. Άριστο βιβλίο για εμένα είναι αυτό που όταν φτάνω στη τελευταία σελίδα κλείνω τα μάτια μου και ξαναφέρνω και πάλι στο νου μου όλες εκείνες τις εικόνες που με ταξίδεψαν και λίγο αργότερα αρχίζω και πάλι να το ξεφυλλίζω για να διαβάσω τα σημεία που μου άρεσαν περισσότερο.

2:Ποια ήταν η αφορμή που έγραψες το βιβλίο Σιωπή στο σκοτάδι;

Μερικές φορές κάποια πράγματα γίνονται αυθόρμητα χωρίς να τα σκεφτείς πολύ. Ήθελα να γράψω ένα βιβλίο για δύο ανθρώπους που συναντιούνται τυχαία και ‘κατά λάθος’ αποκτούν μαζί ένα παιδί αλλά για κάποιο λόγο η μοίρα τους έκανε να χαθούν. Όμως καθώς το σκεφτόμουν συνειδητοποίησα ότι αυτό το στόρι δεν ήταν και τόσο ασυνήθιστο, το αντίθετο. Κι έτσι απλά σκέφτηκα την πιθανότητα να έχουν αποκτήσει αυτοί οι δύο άνθρωποι ένα παιδί αλλά να μην έχουν γνωριστεί ποτέ, να μην έχει δει ο ένας το πρόσωπο του άλλου, να μην έχουν ακούσει καν ο ένας τη φωνή του άλλου. Κι έτσι μόλις βρήκα την κεντρική ιδέα άρχισαν να ξεπηδούν όλες οι σκηνές και οι εικόνες, η μία μετά την άλλη μέσα στο μυαλό μου.

3:Τι σημαίνουν οι λέξεις Σιωπή και Σκοτάδι για σένα;

Η σιωπή εκφράζει όλα αυτά που θέλουμε να πούμε αλλά δεν τολμούμε. Το σκοτάδι αντίστοιχα έχει την ικανότητα να μας κάνει να κρυβόμαστε από την αλήθεια, μία αλήθεια που πολλές φορές μας τρομάζει και μας πονάει. Όμως παράλληλα το φως έχει την ικανότητα να εξαφανίζει το σκοτάδι πολύ εύκολα ενώ η σιωπή κάποια στιγμή σπάει και τα μυστικά αποκαλύπτονται. Σιωπή και σκοτάδι σημαίνουν για εμένα προστασία από τον ίδιο μας τον εαυτό, όταν δεν τολμούμε να κοιτάξουμε βαθιά μέσα μας και να αντιμετωπίσουμε τις δυσκολίες.

4:Ποια ήταν τα κριτήρια που διάλεξες αυτό τον τίτλο;

Για κάποιο παράξενο λόγο ήταν πολύ εύκολο… Όταν σκεφτόμουν μέσα στο μυαλό μου τις εικόνες του νεαρού ζευγαριού που κάνει έρωτα με δεμένα μάτια και δεν υπάρχει η δυνατότητα να δουν ο ένας τον άλλο ενώ παράλληλα δεν έχουν το δικαίωμα να συνομιλήσουν ήταν πολύ εύκολο να βρω τον τίτλο. Όλη η ιστορία χαρακτηρίζεται από αυτό τον τίτλο, από τη σιωπή και το σκοτάδι που μέσα από αυτό ήρθε στον κόσμο ένα παιδί και τελικά κατέληξε να είναι το πιο φωτεινό σημείο στις ζωές αυτών των δύο ανθρώπων.

5:Πες μας λίγα λόγια για το βιβλίο σου…

Νομίζω ότι λίγο έως πολύ οι περισσότεροι γνωρίζουν την ιστορία. Πρόκειται για δύο νέους ανθρώπους όπου ο καθένας ξεχωριστά έχει πολύ σοβαρά προβλήματα να αντιμετωπίσει για διαφορετικούς λόγους. Ο ένας έφτασε λίγο πριν την αυτοκτονία και ο άλλος οδηγήθηκε στην απομόνωση. Αλλά ακόμα και σε τέτοιες δύσκολες καταστάσεις πιστεύω ότι πάντα υπάρχει ελπίδα, ότι όλοι κρύβουμε μεγάλη δύναμη μέσα μας και είμαστε ικανοί να βγούμε από το αδιέξοδο. Αυτοί οι δύο μάλιστα είχαν την τύχη να συναντηθούν και προέκυψε ανάμεσα τους κάτι πολύ όμορφο. Η δύναμη της αληθινής αγάπης και του έρωτα, τους έκανε να δουν διαφορετικά τον εαυτό τους και τη ζωή τους.


6:Πόσο σε παίδεψαν οι συγκεκριμένοι ήρωες;

Άλλες φορές με παίδεψαν, άλλες πάλι όχι. Ήξερα από την αρχή ακριβώς πως θα εξελισσόταν αυτή η ιστορία, δεν άλλαξα σχεδόν τίποτα κι έτσι δεν δυσκολεύτηκα να διαμορφώσω την πλοκή μου. Επίσης νομίζω ότι κατάφερα να μείνω σταθερή σε αυτούς και δεν ξέφυγα. Γνώριζα ποια ήταν τα θέλω τους και τα προβλήματα τους. Σίγουρα κάποια σημεία δεν ήταν εύκολα επειδή πολύ συχνά κάνουν έναν εσωτερικό διάλογο ενώ προσπαθούν να κάνουν τις ‘σωστές’ επιλογές. Νομίζω ότι δεν με κούρασαν, το αντίθετο. Απλά όπως πάντα γράφω κάτω από πολύ αντίξοες συνθήκες λόγω υποχρεώσεων και όταν είμαι κουρασμένη δεν τα καταφέρνω και τόσο καλά.

7:Έχει κάποιος από τους χαρακτήρες του βιβλίου σου κάτι από εσένα;

Νομίζω ότι όλοι όσοι γράφουν πάντα βάζουν και κάτι δικό τους μέσα. Αυτοί οι χαρακτήρες ‘κουβαλάνε’ σε έναν βαθμό πολλές αντιλήψεις και πεποιθήσεις μου για τη ζωή, την οικογένεια και την αγάπη. Θα ήταν ψέματα αν έλεγα ότι δεν ταυτίστηκα αρκετές φορές με τη Λίζι που βάζει πάντα σε προτεραιότητα τον γιό της, τον αγαπάει περισσότερο και από τον ίδιο της τον εαυτό. Αλλά αυτό είναι πολύ φυσιολογικό για μία μητέρα. Σε κάποια σημεία τολμώ να πω ότι ταυτίστηκα και με τον Μπράιαν, κυρίως όταν έμαθε την αλήθεια και ένιωσε προδομένος.

8:Ποια είναι η αγαπημένη σου φράση από το Σιωπή στο Σκοτάδι;
Επέλεξα το παρακάτω γιατί μέσα σε αυτές τις δύο προτάσεις κρύβεται όλο το νόημα της ιστορίας:

«Πρέπει να πιστέψουμε Λίζι. Να πιστέψουμε ο ένας στον άλλο, να πιστέψουμε ότι κάτι έχει απομείνει ακόμα μέσα μας που θα μας κάνει να ξεχάσουμε.»

9:Στο μυθιστόρημα σου παίζουν σημαντικό ρόλο 2 πολύ μεγάλες αρετές... η φιλιά και ο δυνατός και απόλυτος έρωτας. Τι σημαίνουν για σένα αυτές οι αρετές;

Αναμφισβήτητα οι πιο βασικές έννοιες της ζωής μου. Η φιλία είναι μία πολύ μεγάλη και πονεμένη ιστορία. Αυτό το λέω ακριβώς επειδή στο παρελθόν δεν είχα πολλές – δυνατές φιλίες. Είχα κάποιες αλλά ήταν μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού. Τα τελευταία χρόνια έχει συμβεί το εντελώς αντίθετο. Έχω κάνει πάρα πολλούς φίλους οι οποίοι μου έχουν αποδείξει με κάθε τρόπο πως είναι κάτι παραπάνω από φίλοι μου. Κατάλαβα λοιπόν πως υπάρχουν πραγματικοί φίλοι αρκεί να ψάξεις εκεί που πρέπει για να τους βρεις.
Ο απόλυτος – δυνατός έρωτας ίσως να μοιάζει και με ουτοπία αλλά και πάλι δεν πιστεύω πως είναι αδύνατον να βρεις τον ιδανικό σύντροφο, αυτόν που κατά κάποιο τρόπο είναι φτιαγμένος για εσένα. Έχω εισπράξει πάρα πολύ αγάπη στην προσωπική μου ζωή από τον σύντροφο μου  και αυτό ενισχύει υπερβολικά αυτή μου την πεποίθηση.

10:Όταν γράφεις είναι πιο εύκολο να πλάσεις έναν γυναικείο η αντρικό χαρακτήρα;

Σίγουρα είναι πιο εύκολο να πλάσω έναν γυναικείο χαρακτήρα. Έχω την ψυχολογία μίας γυναίκας άρα μπορώ να προσαρμόσω ευκολότερα την πλοκή μου σε έναν γυναικείο χαρακτήρα. Είναι όμως ιδιαίτερα ενδιαφέρον και πρόκληση ταυτόχρονα να πλάθεις έναν αντρικό χαρακτήρα. Μου αρέσει να περιγράφω τα συναισθήματα των αντρών ή τον τρόπο που βλέπουν τις γυναίκες.


11:Τι θέλεις να εκφράσεις μέσα από την συγγραφή σου;
Δεν ξέρω αν προσπαθώ να ‘εκφράσω’ κάτι. Πάντα μου γεννιέται η επιθυμία απλά να πω μία ιστορία. Και ξαφνικά αυτή η επιθυμία φουντώνει όλο και περισσότερο μέσα μου και στο τέλος γίνεται ανάγκη. Πρέπει να μοιραστώ αυτή την ιστορία και με άλλους και ανυπομονώ να ακούσω τη γνώμη τους γι’ αυτή. Σίγουρα στο τέλος υπάρχουν πράγματα, έννοιες, αξίες, αντιλήψεις και πεποιθήσεις που εκφράζονται μέσα από την κάθε ιστορία. Η αληθινή φιλία, η πραγματική – αγνή αγάπη, ο έρωτας, η οικογένεια είναι οπωσδήποτε οι δικές μου βασικές αξίες.


12:Τι θα ήθελες να εκτιμήσουν περισσότερο οι αναγνώστες από το βιβλίο σου;

Θα ήθελα απλά να το διαβάσουν και να περάσουν ευχάριστα. Να μην κουραστούν και να νιώσουν έστω και στο ελάχιστο μερικά συναισθήματα για αυτούς τους δύο ανθρώπους. Νομίζω ότι αν καταφέρω να τους κλέψω ένα χαμόγελο ή ένα δάκρυ καθώς θα το διαβάζουν πως θα έχω επιτύχει τον σκοπό μου.


13:Πιστεύεις ότι γεννιέσαι η γίνεσαι συγγραφέας;

Πιστεύω ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν έμφυτα χαρίσματα. Αν μου δώσεις ένα λευκό φύλο χαρτί και μπογιές δεν πρόκειται να καταφέρω να ζωγραφίσω τίποτα της προκοπής. Είμαι σίγουρη ότι ακόμα κι αν παρακολουθούσα μαθήματα ζωγραφικής δεν θα είχε κανένα αποτέλεσμα σε εμένα. Το ίδιο συμβαίνει και με τη συγγραφή. Γνωρίζω ανθρώπους που έχουν τελειώσει πανεπιστήμια, που έχουν σπουδάσει φιλολογία και ορκίζονται ότι δεν έχουν την ικανότητα να γράψουν έστω και μία απλή – μικρή ιστορία. Άρα πιστεύω ακράδαντα ότι συγγραφέας γεννιέσαι αρκεί στην πορεία να καλλιεργήσεις το ταλέντο σου.


14:Πόσο δύσκολο είναι σήμερα να αναδειχτεί ένας συγγραφέας;

Υποθέτω πολύ δύσκολο! Στην πραγματικότητα δεν μπορώ να γνωρίζω αφού εγώ τουλάχιστον ας πούμε ότι κάνω τα πρώτα μου βήματα σε επαγγελματικό επίπεδο. Έχω σχέδια για το μέλλον, δεν σκοπεύω να εγκαταλείψω τη συγγραφή ακόμα και αν δεν καταφέρω να αναδειχτώ ποτέ. Έχω πολλές ιστορίες να πω ακόμα και ξέρω πως υπάρχουν πολλοί εκεί έξω που θέλουν να τις διαβάσουν. Αυτό μου αρκεί.
Οι εκδοτικοί οίκοι έχουν συγκεκριμένους τρόπους που επιλέγουν τα βιβλία που θα εκδώσουν και όπως όλες οι επιχειρήσεις αυτό που τους απασχολεί είναι το κέρδος.

15:Έχεις κάποιο πρότυπο;

Έχω διαβάσει πολλά βιβλία που έχουν μιλήσει στην καρδιά μου οπότε σέβομαι και εκτιμώ ιδιαίτερα αυτούς τους συγγραφείς. Δεν μπορώ να πω ότι έχω κάποιο πρότυπο αλλά θέλω να ελπίζω ότι έχω το χάρισμα να μεταδίδω συναισθήματα και πως έχω την ικανότητα να ‘στήνω’ ολόκληρους κόσμους στα μάτια του αναγνώστη.

16:Ποιες είναι οι φιλοδοξίες σου για την συγγραφή;

Όπως είπα και πριν έχω πολλές ιστορίες να πω ακόμα και σκοπεύω να τις πω. Γίνεται τόσο έντονο μερικές φορές που οι χαρακτήρες με κυνηγούν την ώρα που πάω για ύπνο, που πλένω τα πιάτα, που κάνω ντους ή όταν οδηγώ για να πάω στη δουλειά μου. Είναι δύσκολο να τους έχεις όλους αυτούς μέσα σου, να φωνάζουν μέσα στα αυτιά σου, να δίνουν ολόκληρη παράσταση μπροστά στα μάτια σου και να τους κρατάς φυλακισμένους! Αν το κάνω αυτό θα τρελαθώ! Γι αυτό δεν σκοπεύω να εγκαταλείψω με κανέναν τρόπο, ακόμα και αν δεν τα καταφέρω σε επαγγελματικό επίπεδο. Άλλωστε η συγγραφή είναι το χόμπι μου, είναι ο τρόπος που έχω για να εξωτερικεύω τα συναισθήματα μου και το κάνω επειδή το αγαπώ και το έχω ανάγκη ταυτόχρονα.
Έχω ήδη ένα ολόκληρο, καινούριο βιβλίο μέσα στο μυαλό μου το οποίο δεν βλέπω την ώρα να ξεκινήσω να το γράφω!


Και τέλος τι θα συμβούλευες τα μέλη μας για τα δικά τους όνειρα...

Αυτό που θα συμβούλευα όποιον διαβάζει αυτές τις γραμμές είναι να κυνηγήσει το όνειρο του μέχρι το τέλος. Πρόσφατα είδα στο σινεμά με την κόρη μου την παιδική ταινία ‘Ραπουνζέλ’. Έχει ένα τραγουδάκι κάπου στη μέση όπου η Ραπουνζέλ έχει βρεθεί σε ένα καταγώγιο γεμάτο εγκληματίες και καταφέρνει να τους αντιμετωπίσει με ένα τηγάνι στο χέρι για όπλο και λέγοντας τους ότι έχει ένα όνειρο και πως κανένας δεν θα τη σταματήσει αν δεν το εκπληρώσει. Στο τέλος μάλιστα τους ρωτάει αν είχαν ποτέ κι αυτοί κάποιο όνειρο. Κι έτσι ο καθένας αρχίζει να μιλάει για το δικό του. Μπορεί να πρόκειται για κάτι απλό, κάτι που κάποιον άλλο δεν θα τον άγγιζε καθόλου αλλά ο καθένας έχει ένα ξεχωριστό – δικό του όνειρο που για τον ίδιο έχει αξία. Έτσι λοιπόν θα πρότεινα σε όλους να κυνηγήσουν το όνειρο τους, όπιο κι αν είναι αυτό, άσχετα από το αποτέλεσμα. Άλλωστε σε ένα ταξίδι αξία έχει περισσότερο η διαδρομή και όχι ο προορισμός.

Mαρία σε ευχαριστούμε πολύ για τον χρόνο που μας αφιέρωσες και σου ευχόμαστε ολόψυχα καλή επιτυχία σε ότι και να κάνεις!!


By Έρη

Τρίτη, Ιουνίου 21, 2011

Ομολογώ ήταν υπέροχα!!!



Δεν έχω λόγια να περιγράψω τις υπέροχες στιγμές που έζησα το Σάββατο το απόγευμα στην πανέμορφη Θεσσαλονίκη, παρέα με όσους ήρθαν εκεί να με τιμήσουν με τη παρουσία τους και να δώσουν τις ευχές τους για το βιβλίο μου.

Ήταν πραγματικά μία υπέροχη βραδιά που είχα μάλιστα την τιμή να γνωρίσω από κοντά αρκετούς ανθρώπους που εδώ και καιρό διαβάζουν τις ιστορίες μου. Κάποιοι μάλιστα δεν δίστασαν να ταξιδέψουν από άλλες πόλεις της Ελλάδας για να με συναντήσουν.

Θέλω να σας ευχαριστήσω μέσα από τα βάθη της καρδιάς μου που με στηρίζετε με αυτό τον τρόπο σε κάθε μου βήμα, σημαίνει τα πάντα για εμένα. Κι εγώ με τη σειρά μου θα σας υποσχεθώ ότι θα συνεχίσω να γράφω και θα συνεχίσω να προσπαθώ να γίνω καλύτερη.

Σύντομα θα έχετε την ευκαιρία να δείτε κι άλλο υλικό από την έκθεση μέσα από αυτόν εδώ τον ιστότοπο.

Να μην ξεχάσω να αναφέρω πως στην κλήρωση που κάναμε για το bella and edward forum (www.bellandedward.org) οτί οι δύο τυχερές που κέρδισαν από ένα βιβλίο Σιωπή στο Σκοτάδι είναι:

η Xrysanthi και η Kornilia Pattinson Cullen

Συγχαρητήρια κορίτσια!

Τρίτη, Ιουνίου 07, 2011

Ανοίγοντας το πακέτο




Σήμερα έφτασε επιτέλους στα χέρια μου το δημιούργημα μου τυπωμένο στο χαρτί με γυαλιστερό εξώφυλλο και τα δάχτυλα μου είχαν την τύχη να χαϊδέψουν τη ράχη του βιβλίου. Θα μπορούσα να πω πάρα πολλά για το πως ένιωσα όταν άνοιξα το κουτί και αντίκρισα ένα σωρό πανομοιότυπα αντίτυπα της ιστορίας μου αλλά είναι τελικά δύσκολο να το περιγράψω.

Θέλω απλά να ευχαριστήσω για άλλη μία φορά όσους με βοήθησαν και στάθηκαν στο πλάι μου από την αρχή μέχρι το τέλος ώστε το όνειρο μου να γίνει πραγματικότητα. Αυτό το βιβλίο αφιερώνεται στο bella and edward forum γιατί χάρη σε αυτό το εμπνεύστηκα, το έγραψα και το εξέδωσα. Ελπίζω μάλιστα να το πάρετε αρκετοί στα χέρια σας για να διαβάσετε την αφιέρωση που υπάρχει μέσα για το φόρουμ μας.

Και για άλλη μία φορά η διαχείριση μου επιφύλασσε μία έκπληξη. Ξαφνικά, αντίκρισα το παραπάνω banner να κοσμεί την κεντρική σελίδα, σήμερα λίγες στιγμές μετά αφού ενημέρωσα την διαχειριστική ομάδα ότι είχα παραλάβει στα χέρια μου τα πολυπόθητα αντίτυπα...

Δεν έχω λόγια, είστε απλά όλοι υπέροχοι! Σας αγαπώ και σας ευχαριστώ για όλα.

χχχχ

Σάββατο, Ιουνίου 04, 2011

Φεστιβάλ Βιβλίου Θεσσαλονίκης





''Ένα ανατρεπτικό μυθιστόρημα, ένα παράξενο πανεπιστημιακό πείραμα, η γέννηση ενός παιδιού και ένας έρωτας με... καθυστέρηση!''



Αγαπητοί φίλοι,

Σας προσκαλούμε από τις 3 εώς τις 19 Ιουνίου στη μεγάλη γιορτή του βιβλίου στη Θεσσαλονίκη, στην παραλία του Λευκού Πύργου.

Το Σάββατο στις 18 Ιουνίου από τις 20.00 έως τις 21.00 θα σας περιμένω όλους εκεί για να μιλήσουμε για τη Σιωπή στο Σκοτάδι. Θα είναι χαρά μου και τιμή μου να σας δω όλους και πάλι μετά από τόσο καιρό και να σας ευχαριστήσω για την αγάπη και τη στήριξη που προσφέρατε σε αυτό ώστε να καταφέρει να γίνει... βιβλίο.

Τρίτη, Μαΐου 17, 2011

Περίληψη Βιβλίου



Η Λίζι και ο Μπράιαν είναι δύο άνθρωποι που δεν γνωρίζονται και όμως οι δρόμοι τους διασταυρώνονται για μία και μοναδική φορά κάτω από πολύ περίεργες συνθήκες. Ο ψυχολόγος Σάιμον Γκρέυ και θείος του Μπράιαν θέλοντας να βγάλει τα δύο νεαρά παιδιά από το αδιέξοδο στο οποίο βρίσκεται ο καθένας για διαφορετικούς λόγους δοκιμάζει κάτι παράτολμο. Πείθει τους δύο νέους να πάρουν μέρος σε μία πανεπιστημιακή έρευνα και να κοιμηθούν μαζί χωρίς να έχουν τη δυνατότητα να δουν ο ένας το πρόσωπο του άλλου ή να μιλήσουν.

 Μερικά χρόνια αργότερα, την ημέρα που η Λίζι συναντά τον καινούριο της καθηγητή στο κολλέγιο συνειδητοποιεί ότι το πρόσωπο του της θυμίζει κάποιο πολύ οικείο, δικό της πρόσωπο. Το πρόσωπο του γιου της. Και από εκείνη τη στιγμή και μετά αρχίζει η πραγματική γνωριμία του Μπράιαν και της Λίζι που ερωτεύονται ενώ ταυτόχρονα ο καθένας τους νιώθει ότι υπάρχει και κάτι άλλο, βαθύτερο που τους ενώνει. Η Λίζι προσπαθεί απεγνωσμένα να κρύψει το ‘μυστικό’ της, την ύπαρξη του παιδιού της εφόσον ανακαλύπτει με βεβαιότητα πως ο Μπράιαν είναι ο πατέρας του.

Σταδιακά τα μυστικά αποκαλύπτονται, η σχέση της Λίζι και του Μπράιαν δοκιμάζεται ενώ όλοι όσοι έχουν πάρει μέρος σε αυτή την ιστορία πληρώνουν ο καθένας το δικό του τίμημα.


Παρασκευή, Μαΐου 13, 2011

Σιωπή στο Σκοτάδι





Κάθε τέλος είναι και μία νέα αρχή για όλα τα πράγματα. Κάπως έτσι ήρθε το πλήρωμα του χρόνου και το Σιωπή στο Σκοτάδι βρήκε τον δρόμο του. Από τα μέσα του περασμένου καλοκαιριού είχα ξεκινήσει να σκέφτομαι κάποια πιθανή έκδοση και ήμουν διαρκώς σε μία διαδικασία έρευνας σχετικά. Αλλά υπάρχουν πάρα πολλοί παράγοντες οι οποίοι συντελούν στην πραγματοποίηση ενός ονείρου και δυστυχώς ή ευτυχώς ο δρόμος δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα για κανέναν μας.

Παραδέχομαι ότι άλλαξα πάρα πολλές φορές γνώμη για το τι να κάνω. Υπήρχαν εποχές που ήθελα απλά να παραμείνει FanFic και αυτό επειδή έτσι είχα τη δυνατότητα να του 'δώσω' αυτά που είχα σκεφτεί από την αρχή. Επίσης η επαφή με το αναγνωστικό κοινό ήταν σχεδόν απαραίτητη για να συνεχίσω τη συγγραφή, τα σχόλια και η υποστήριξη στο Bella and Edward Forum ήταν καταλυτικά για να ολοκληρώσω την ιστορία. Από την άλλη όποτε σκεφτόμουν την έκδοση με εξίταρε η προοπτική αλλά η ανασφάλεια μου δραπέτευε και μου υπενθύμιζε ότι ίσως και να μην είμαι έτοιμη για κάτι τέτοιο.

Τελικά περισσότερο και από τον εαυτό μου, αποφάσισα να εμπιστευτώ όλους εσάς που διαβάζετε τις ιστορίες μου, με στηρίζετε και δεν είναι λίγες οι φορές που εκφράσατε την επιθυμία  να πιάσετε ένα φυσικό αντίτυπο στα χέρια σας.

Και κάπως έτσι πήρα τη μεγάλη απόφαση. Το Σιωπή στο Σκοτάδι δεν θα το βρείτε πλέον αναρτημένο σε αυτό εδώ το blog αλλά αν κάνετε λίγη υπομονή σύντομα θα έχετε τη δυνατότητα να το αποκτήσετε τυπωμένο στο χαρτί και ίσως αν πιστεύετε ότι του αξίζει αυτή η θέση να πιάσει λίγο χώρο στο ράφι της βιβλιοθήκης σας. 

Πρόκειται για μία προσωπική - περιορισμένη έκδοση και για τις λεπτομέρειες θα σας ενημερώσω σύντομα μέσω αυτού εδώ του blog καθώς επίσης μπορείτε να μάθετε ακόμα περισσότερες πληροφορίες αν επισκεφτείτε το www.bellandedward.org

Σας ευχαριστώ.