Για να έχετε όλοι ένα πολύ καλό Σαββατοκύριακο!
''Η υγρασία και η μυρωδιά της μούχλας σκέπασαν τα ρουθούνια της και ένιωσε την ανατριχίλα να σκεπάζει το κορμί της. Όλα έδειχναν πολύ διαφορετικά τώρα που ήταν μόνη της σε σχέση με εκείνη την ημέρα που της είχε δείξει τα μυστικά περάσματα ο Φιλίπ. Ξεροκατάπιε, προσπάθησε να κατευνάσει τον φόβο της και περπάτησε ευθεία μπροστά με ταχύ βήμα επιθυμώντας να φτάσει όσο το δυνατόν πιο σύντομα στην άλλη άκρη.
Όταν τα δάχτυλα της άγγιξαν το πόμολο ανακουφίστηκε. Είχε χρειαστεί μόνο μερικά λεπτά για να διανύσει την απόσταση αυτή και όμως της είχε φανεί σαν να είχε κάνει μία ατελείωτη διαδρομή.
Βρέθηκε μπροστά στους αναμμένους πυρσούς που θυμόταν και κρατώντας το κηροπήγιο σφιχτά ακόμα στο χέρι της συνέχισε επιθυμώντας απλά να φτάσει αμέσως στον προορισμό της.
Κατέβηκε τη στριφογυριστή σκάλα πατώντας στα σκαλοπάτια προσεχτικά για να μην κάνει θόρυβο και τη στιγμή που έφτασε στο τελευταίο άκουσε ομιλίες. Έφερε το χέρι της και σκέπασε το στόμα της φοβούμενη ότι θα αντιλαμβάνονταν ακόμα και την ανάσα της. Στηρίχτηκε πίσω της στον τοίχο ως μία απελπισμένη προσπάθεια να κρύψει ακόμα και τη σκιά της. Ευτυχώς οι φωνές χάθηκαν πίσω από μία πόρτα που έκλεισε.
Τρομοκρατημένη καθώς ήταν, δίχως να σκεφτεί βγήκε από την κρυψώνα της και έτρεξε μέχρι τον κοιτώνα του Φιλίπ, είχε σημειώσει πολύ καλά στο μυαλό της ποιος ήταν ο δικός του. Άνοιξε την πόρτα και μπήκε μέσα λαχανιασμένη χωρίς να κοιτάξει πίσω της.
Πριν προλάβει να κάνει ένα βήμα άκουσε τον ήχο που κάνει το σπαθί όταν βγαίνει από τη θήκη του, η άκρη του ξίφους του βρέθηκε στον λαιμό της, την ανάγκασε να σηκώσει το κεφάλι της και παρατήρησε ότι τα γκρίζα μάτια του είχαν γεμίσει από οργή, ήταν έτοιμος να της επιτεθεί. Χρειάστηκε ένα ολόκληρο δευτερόλεπτο για να την αναγνωρίσει, η ματιά του άλλαξε απότομα, η οργή έγινε έκπληξη και ύστερα απόγνωση. Τράβηξε μακριά της το σπαθί του και έπεσε στα γόνατα, σκύβοντας το κεφάλι του.
«Μεγαλειοτάτη…» είχε χάσει τα λόγια του.''
Εξαιρετικό!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή