Τρίτη, Νοεμβρίου 13, 2012

Κεραυνοβόλος Έρωτας



Έχω πει πολλές φορές αυτή την ιστορία για το πώς μπήκε το Λυκόφως στη ζωή μου, πως έπεσαν τα βιβλία στα χέρια μου, πόση χαρά έκανα όταν παρέλαβα από το ταχυδρομείο ένα στην κυριολεξία «τσουβάλι» από το amazon που είχε μέσα τέσσερα πολύτιμα για εμένα βιβλία που ακόμα αυτή τη στιγμή που μιλάμε βρίσκονται μέσα σε μία βιτρίνα στο σαλόνι του σπιτιού μου, πως διάβασα μέσα σε μία εβδομάδα τρεισήμισι βιβλία στα αγγλικά…

Είναι γνωστή αυτή η ιστορία και είναι μάλλον άσκοπο να την επαναλάβω αλλά…

Το Λυκόφως είναι η αιτία για πολλές και τεράστιες αλλαγές στη ζωή μου.

Προς τα τέλη του 2008 δημιουργήθηκε το Bella and Edward Forum, ένα Forum που αριθμεί αυτή τη στιγμή 2657 εγγεγραμμένα μέλη και την ημέρα που πάτησα μερικά κουμπιά για να το «στήσω» ούτε στα πιο τρελά μου όνειρα δεν θα φανταζόμουν την εξέλιξη του.

Θυμάμαι χαρακτηριστικά πως περίμενα να βγει η πρώτη ταινία στους κινηματογράφους, πόσο πολύ είχα νευριάσει με την εταιρία διανομής που ενώ η ταινία είχε κυκλοφορήσει στο εξωτερικό εμείς περιμέναμε εδώ περίπου δύο ακόμα μήνες. Είχα τρελό καρδιοχτύπι όταν επιτέλους είδα τη Μπέλλα και τον Έντουαρντ στο πανί, ένα ζευγάρι ιδανικό, καταραμένο που γέμιζε τα όνειρα μου με χρώματα και εικόνες, με ελπίδα και ρομαντισμό. Αυτή ήταν απλά η αρχή σε ένα μαγευτικό, ονειρικό ταξίδι!

Στις αρχές του 2009 έγινε η πρώτη συνάντηση των μελών και κάποιοι άνθρωποι που συναντηθήκαμε εκείνο το βράδυ τα άστρα μάλλον συνωμότησαν για να μας δέσουν μαζί για μία ολόκληρη ζωή!

Περιμέναμε έναν ακόμα χρόνο για τη Νέα Σελήνη, κάποιες τολμηρές έφτασαν μέχρι την Ιταλία, πήραν μέρος στα γυρίσματα της ταινίας και η αγάπη όλο και μεγάλωνε ανάμεσα μας, δεθήκαμε, κλάψαμε και συγκινηθήκαμε. Στην πρεμιέρα η αγαπημένη μου April μου κρατούσε το χέρι και είναι πραγματικά λίγες οι στιγμές στη ζωή μου που ένιωσα τόσο ευτυχισμένη, τόσο πλήρης μιας και για εμένα προσωπικά επρόκειτο για κάποιο όνειρο που έγινε πραγματικότητα.

Παράλληλα εκείνο το μικρόβιο της συγγραφής που είχε μπει μέσα μου πολύ δειλά εξελίχτηκε σε έναν χείμαρρο και άρχισα να γράφω fanfic με πρωταγωνιστές τους δύο αγαπημένους μου χαρακτήρες. Η έμπνευση που αποκόμισα από την τετραλογία με μετέτρεψε σε «συγγραφέα», όρισε καινούριες γραμμές στις σκέψεις μου, διεύρυνε τους ορίζοντες μου και έβαλε τις βάσεις ώστε να ξέρω πλέον πολύ καλά πώς να πλάθω χαρακτήρες σαν κι αυτούς που αγαπώ, να δημιουργώ κόσμους συναρπαστικούς και ιδιαίτερους.

Μερικούς μήνες αργότερα ήρθε η Έκλειψη, ήταν Ιούνιος θυμάμαι, η πρώτη φορά που μία ταινία της σειράς έβγαινε καλοκαίρι, η διάθεση μας ήταν διαφορετική αλλά η λαχτάρα μας μεγάλη και εκείνη τη βραδιά οργανώσαμε τον πρώτο μας μαραθώνιο! Μπήκαμε στην αίθουσα στις 7.00 και καταλήξαμε να βγούμε στις 2.00 μετά τα μεσάνυχτα ενθουσιασμένες.

Ενάμιση χρόνο αργότερα, το πρώτο μέρος της Χαραυγής έκανε πρεμιέρα και προς το τέλος της ταινίας αισθάνθηκα πραγματική ανατριχίλα! Εκείνη τη βραδιά τα συναισθήματα όλων μας ήταν ανάμεικτα ακριβώς επειδή ξέραμε ότι μας έμενε μόνο ένας ακόμα χρόνος, το παραμύθι άρχισε να πλησιάζει στο τέλος του σιγά, σιγά.

Θέλουμε περίπου 24 ώρες μέχρι την αυριανή πρεμιέρα και ενώ χαίρομαι πάρα πολύ παράλληλα νιώθω και θλίψη μιας και η λήξη αυτής της διαδρομής πλησιάζει, ο χρόνος ροκανίζει γλυκά τις αναμνήσεις μου και με φέρνει αντιμέτωπη με ένα σωρό συναισθήματα.

Είναι αδύνατον να περιγράψω αυτά τα τέσσερα καταπληκτικά χρόνια μέσα σε λίγες γραμμές, είναι απίθανο να ξεχωρίσω κάποια στιγμή ή να σταθώ σε ένα μόνο γεγονός, πλημμυρίζομαι αδιάκοπα από συναισθήματα, βασανίζομαι γλυκά από αναμνήσεις και στα χείλη μου έχει σχηματιστεί ένα γλυκόπικρο χαμόγελο.

Δεν είναι αυτό το τέλος αλλά μία νέα αρχή για περισσότερα, για καλύτερα, για μεγαλύτερα ακόμα πιο συναρπαστικά πράγματα. Οι φίλοι που γνώρισα ξέρω πως θα με συντροφεύουν για την υπόλοιπη ζωή μου και οι στιγμές αυτές που μοιραστήκαμε με αιτία την αγαπημένη μας σειρά έχουν γραφτεί με ανεξίτηλο μελάνι μέσα στις καρδιές μας.

Είμαι απόλυτα σίγουρη και πεπεισμένη πλέον ότι ένα πολύ μικρό πράγμα, ένα βιβλίο, μία ταινία είναι ικανά να σου αλλάξουν ολόκληρη τη ζωή και προσωπικά νιώθω την ανάγκη να ευχαριστήσω το σύμπαν που «συνωμότησε» ώστε να μου σταλούν αυτά τα ανεκτίμητα δώρα.

Αγαπημένοι μου φίλοι, ξέρετε ποιοι είστε και σε ποιους απευθύνομαι, αυτό το κείμενο αφιερώνεται σε εσάς, σε όλους εμάς, τους ανθρώπους που έχουμε τη δύναμη στα χέρια μας να δημιουργήσουμε «μαγεία» και να κάνουμε αληθινό ακόμα και αυτό που μοιάζει να ανήκει στη σφαίρα της φαντασίας.

Εύχομαι σε όλους να έχετε μία καλή πρεμιέρα αύριο, ο επίλογος του Λυκόφωτος να είναι ένας πρόλογος για την ιστορία που θα γράψουμε όλοι μαζί στη συνέχεια. 

χ χ χ 

2 σχόλια: