Πέμπτη, Ιανουαρίου 16, 2014

Μία πόλη, ένα χαμόγελο.

Μου είναι πραγματικά δύσκολο να περιγράψω μέσα σε λίγες μόνο σειρές τις όμορφες στιγμές που πέρασα το προηγούμενο Σαββατοκύριακο στη Θεσσαλονίκη. 

Το ταξίδι ξεκίνησε συγκεκριμένα την Παρασκευή το πρωί από την Αθήνα για να φτάσουμε στη συμπρωτεύουσα το απόγευμα και φυσικά όπως ήταν αναμενόμενο καταλήξαμε στην πλατεία Αριστοτέλους για σουβλάκια και αργότερα σε ένα κοντινό ζαχαροπλαστείο για γλυκό!

Παρά το βασανιστικό κρύωμα που με ταλαιπωρούσε δεν πτοήθηκα και την επόμενη μέρα ακολουθήσαμε το πρόγραμμα μας. Ψώνια και βόλτα στην πόλη, αργότερα καλό φαγητό και εν τέλει γυρίσαμε στο σπίτι που μας φιλοξενούσαν ώστε να ετοιμαστούμε για την εκδήλωση στο καφέ Ζώγια που θα γινόταν η παρουσίαση του βιβλίου. 

Σε αυτό το σημείο οφείλω να πω πως είχαμε και μερικά κωμικοτραγικά απρόοπτα τα οποία όμως καταφέραμε να προσπεράσουμε και τώρα που τα θυμάμαι χαμογελάω, σχεδόν αναπολώντας τα.

Το απόγευμα του Σαββάτου, γύρω στις 19.00 ήμασταν όλοι εκεί. Η Γεωργία Κακαλοπούλου που ταξίδεψε από την Κατερίνη για να είναι μαζί μου και να μιλήσει για το βιβλίο μου και ο καλός μου φίλος Αναστάσιος Νικολαίδης που επιμελήθηκε την έκδοση. 

Συνάντησα ανθρώπους που μέχρι πρόσφατα τους ήξερα μόνο μέσα από μία φωτογραφία και άλλους που είχα ξαναδεί για λίγο στο παρελθόν και δεν σας κρύβω ότι επιθυμούσα σαν τρελή να τους ανταμώσω και πάλι. Κακά τα ψέματα, ο χρόνος δεν μου έφτασε, η ώρα πέρασε γρήγορα αλλά στο τέλος της βραδιάς ήμουν πολύ χαρούμενη γι' αυτή μου την επίσκεψη, για την ευκαιρία που μου δόθηκε να γνωρίσω όσους δεν ήξερα και να συναντήσω άλλους που μου είχαν λείψει. Άλλωστε νομίζω πως αυτός είναι και ο λόγος που άργησα τόσο να κοιμηθώ εκείνο το βράδυ. 4.00 τα ξημερώματα έφτασε κι ο Μορφέας δεν έλεγε να έρθει!

Το επόμενο πρωί πήγαμε πάλι στην πλατεία Αριστοτέλους για τον καθιερωμένο πια Κυριακάτικο καφέ. Ήταν μία όμορφη μέρα με πολύ ήλιο και πιστεύω πως θα μπορούσα να μείνω εκεί για ώρες απλά να απολαμβάνω αυτή την αίσθηση της χαλάρωσης. 

Δυστυχώς όλα τα ωραία κάποτε τελειώνουν κι έτσι μετά το μεσημεριανό γεύμα σε ένα παραδοσιακό ταβερνάκι στα Λαδάδικα είχε έρθει η ώρα της επιστροφής. Νωρίς το απόγευμα ήμασταν πάλι στον σιδηροδρομικό σταθμό και το ίδιο βράδυ πίσω στην Αθήνα.

Όσα και να πω, όσα και να γράψω δεν μπορούν να εκφράσουν τα συναισθήματα μου, το πόσο πολύ αγαπώ τη Θεσσαλονίκη για την ομορφιά της ως πόλη, γι' αυτά που προσφέρει στους επισκέπτες της αλλά περισσότερο για τους ίδιους τους ανθρώπους της που είναι φιλόξενοι, γενναιόδωροι, ζεστοί και πάντα χαμογελαστοί. Άλλωστε αν κάτι μας έχει μείνει που δεν κοστίζει είναι το χαμόγελο και ίσως γι' αυτό και στη Βόρεια Ελλάδα να είναι πιο ανέμελοι και χαρούμενοι οι άνθρωποι, δεν ξεχνάνε να χαμογελούν.

Παρακάτω θα δείτε μερικές στιγμές από τη βραδιά της παρουσίασης του βιβλίου μαζί με τους φίλους που θέλησαν να με τιμήσουν με την παρουσία τους.

Εγώ το μόνο που θα ήθελα να πω είναι:

Ευχαριστώ.

χ χ χ χ




Γεωργία Κακαλοπούλου



Αναστάσιος Νικολαίδης - Μαρία Στεφάνου - Γεωργία Κακαλοπούλου



Αναστάσιος Νικολαίδης - Μαρία Στεφάνου - Γεωργία Κακαλοπούλου 





2 σχόλια:

  1. Να έχεις πάντα επιτυχίες Μαρία μου! Αυτό που κερδίζει τους ανθρώπους δεν είναι κυρίως το ταλέντο αλλά ο χαρακτήρας! Κι εσύ, εξαιτίας του υπέροχου χαρακτήρα σου καταφέρνεις να κλέβεις τις καρδιές όπου κι αν βρεθείς. Το συγγραφικό σου ταλέντο έρχεται να συμπληρώσει όλα τα πάνω κι έτσι , όποιος σε γνωρίζει, αισθάνεται πραγματικά τυχερός! Σου εύχομαι κάθε επιτυχία, σε ό,τι και να κάνεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Γεωργία μου, σε ευχαριστώ για μία ακόμα φορά που ταξίδεψες και ήρθες στη Θεσσαλονίκη για να είσαι μαζί μου εκείνο το βράδυ. Είναι αλήθεια, ακόμα και ο χαρακτήρας του κάθε ανθρώπου παίζει ρόλο σε αυτό που κάνει. Νομίζω ότι το να είσαι αυθεντικός είναι πολύ σημαντικό για τον κόσμο αλλά και για εμάς τους ίδιους. Σου εύχομαι και εγώ ότι καλύτερο σε επαγγελματικό και προσωπικό επίπεδο! Να είσαι πάντα καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή