Βαθύ Βελούδινο Σκοτάδι!

Έχω διαβάσει στο παρελθόν κι άλλα βιβλία της   Ευαγγελίας Ευσταθίου και έχω ιδιαίτερη αδυναμία στο έργο της: «Αν τον άνεμο ρωτήσεις», αλλά τολμώ να πω ότι ο Ραφέλ και η Ρεγγίνα κατάφεραν να με μαγέψουν εξίσου με τον Αλεξ και τη Σάνια όμως με διαφορετικό τρόπο αυτή τη φορά.

Όλα ξεκινάνε πολλούς αιώνες πίσω στην Ισπανία από μία βαριά κατάρα που ξεστομίζει μέσα στην απελπισία του επικείμενου θανάτου της η Μαρία Ρεγγίνα Σίλβα, μία φτωχή χωρική την οποία εκμεταλλεύτηκε ανήθικα ο Κόμης Ραφαέλ Μιγκέλ Ρέγιες. Και είναι αρκετά δυνατή αυτή η κατάρα ώστε να στοιχειώσει για αιώνες, γενιές και γενιές όλους τους απογόνους των δύο αυτών ηρώων οι οποίοι συνδέονται απόκοσμα μαζί τους. Με τρόπο παράδοξο καταλήγει στην Ελλάδα του σήμερα, στον Ραφάελ και τη Ρεγγίνα, δύο ανθρώπους που ουδεμία σχέση έχουν με τους προκάτοχους της κατάρας αλλά καλούνται να σηκώσουν τον σταυρό, να παίξουν το παιχνίδι και να πληρώσουν το «τίμημα».

Θέλω σε αυτό το σημείο να τονίσω πως η πένα της Ευαγγελίας Ευσταθίου είναι πραγματικά χαρισματική. Η εκφραστικότητα και το λεξιλόγιο που χρησιμοποιεί απογειώνουν το κείμενο ώστε να μετατραπεί σε ολοζώντανες εικόνες που παρασύρουν τον αναγνώστη σε κάθε περιπέτεια. Βουτηγμένοι πότε σε σκοτεινές σκιές, άλλοτε σε πολύχρωμα, χαρούμενα, ζωηρά και έντονα χρώματα όλες οι περιγραφές καταλήγουν να είναι προσεγμένες μέχρι και την τελευταία λεπτομέρεια και τις σκηνές έντασης να κορυφώνονται τις κατάλληλες στιγμές κι εμείς να παρακολουθούμε με κομμένη την ανάσα.

Κι εκεί που πιστεύουμε ότι φτάσαμε στο τέλος, ότι πλησιάζει η λύτρωση γίνεται πάλι η ανατροπή έως ότου θα έλεγα ότι η Ευαγγελία επέλεξε να δώσει την καλύτερη λύση, να κόψει αυτόν τον γόρδιο δεσμό οποίος κατά τη γνώμη μου με κανέναν άλλο τρόπο δεν θα μπορούσε να λυθεί.

Δεν θέλω να πω περισσότερα και να σας αποκαλύψω γεγονότα του βιβλίου γιατί πραγματικά αξίζει να το διαβάσετε και να τα ανακαλύψετε μόνοι σας.

Πολλά συγχαρητήρια στην Ευαγγελία Ευσταθίου που έδωσε τόσο φως σ’ αυτόν τον κατά τα άλλα ασύγκριτα σκοτεινό κόσμο.