Σάββατο, Μαΐου 04, 2013

Ονειρεύτηκα τον δολοφόνο σου



Δεν συνηθίζω να κάνω ξεχωριστές αναρτήσεις για τις απόψεις μου σε σχέση με τα βιβλία που διαβάζω. Συμμετέχω στη διαδικτυακή κοινότητα goodreads που το αντικείμενο της είναι καθαρά η ανταλλαγή απόψεων και βαθμολόγηση βιβλίων, γράφω εκεί την προσωπική μου γνώμη και στη συνέχεια στην δεξιά στήλη του ιστολογίου μου όποιος ενδιαφέρεται μπορεί να διαβάσει τις εντυπώσεις μου σε σχέση με το τελευταίο βιβλίο που διάβασα. Αυτή τη φορά όμως αποφάσισα να κάνω μία εξαίρεση και ο λόγος δεν είναι άλλος από το ότι στην προκειμένη περίπτωση το «Ονειρεύτηκα τον δολοφόνο σου» δεν είναι απλά ένα ακόμα βιβλίο αλλά μία απόλυτα αληθινή ιστορία την οποία είμαι βέβαιη ότι πολλοί θα θυμάστε όταν η Αγγελική Νικολούλη αναζητούσε μία αγνοούμενη κοπέλα σε μία από τις εκπομπές της Φως στο Τούνελ.

Νομίζω ότι η Αγγελική Νικολούλη δεν θέλει συστάσεις, αμφιβάλλω αν κάποιος στη χώρα μας δεν τη γνωρίζει. Η γνωστή σε όλους μας ρεπόρτερ – δημοσιογράφος, αποφάσισε να μοιραστεί μαζί μας όλες τις λεπτομέρειες μίας εξαφάνισης η οποία αποκαλύφθηκε εν συνεχεία ότι επρόκειτο για έγκλημα πάθους.

Θυμάμαι πολύ καλά τη συγκεκριμένη ιστορία, είχα δει όλες τις εκπομπές αναζήτησης σε σχέση με την αγνοούμενη και είχα επίσης παρακολουθήσει τα έκτακτα δελτία που ακολούθησαν όταν τελικά αποκαλύφθηκε πως ο δράστης ήταν το αγόρι της, εκείνος ο νεαρός που συμμετείχε στις τηλεοπτικές εκπομπές και υποκρινόταν τον ανήξερο, πως ξύπνησε απλά το πρωί και η αγαπημένη του δεν ήταν εκεί λες και άνοιξε η γη και την κατάπιε!

Χτες βράδυ, ψαχούλευα ανάμεσα στα πολλά αδιάβαστα βιβλία μου χωρίς να έχω σκοπό να ξεκινήσω  κάποιο από αυτά αφού ήδη είχα αρχίσει ένα άλλο. Για άγνωστο λόγο όμως τα χέρια μου κράτησαν λίγο παραπάνω το συγκεκριμένο και από εκείνη τη στιγμή και μετά μία παρόρμηση με κατέβαλε να το ξεφυλλίσω διερωτώμενη αν άξιζε πράγματι να διαβάσω το βιβλίο αυτό του οποίου την  ιστορία λίγο ως πολύ ήδη γνώριζα.

Τελικά αυτή ήταν και η καταδίκη μου γιατί δεν μπόρεσα να σταματήσω παρά μόνο όταν έφτασα στην τελευταία σελίδα, στις δύο τα ξημερώματα με πικρά δάκρυα να τρέχουν ασταμάτητα από τα μάτια μου.

Το γεγονός ότι επρόκειτο για αληθινή ιστορία με εξόργιζε, με έκανε να ασφυκτιώ και να θέλω να φωνάξω. Δεν είχα να κάνω όπως συνήθως με μυθοπλασία αλλά με μία αληθινή ιστορία και οι εικόνες από τα πρόσωπα που είχα δεις στις εκπομπές ζωντάνεψαν.

Η τηλεόραση σίγουρα έχει την ικανότητα να σε συγκλονίσει μερικές φορές με τα πλάνα της όμως σε ένα βιβλίο οι εικόνες έρχονται από μόνες τους σε μία σειρά, όλες οι λεπτομέρειες και τα γεγονότα συνδεδεμένα μεταξύ τους και οι ήρωες παίρνουν σάρκα και οστά από την αρχή μέχρι το τέλος και εμείς γινόμαστε θεατές όχι μόνο μερικών πλάνων ή κάποιων συνομιλιών αλλά μπορούμε να δούμε κάθε πράξη του δράματος με τα ίδια μας τα μάτια ακόμα και τη στιγμή του εγκλήματος όπως και τον τρόπο που οι δράστες προσπάθησαν να εξαφανίσουν το πτώμα της άτυχης κοπέλας.

Για ευνόητους λόγους, όπως και η συγγραφέας δεν θα αναφέρω ούτε κι εγώ τα αληθινά ονόματα των ηρώων αν και από την πρώτη στιγμή ήξερα για ποια υπόθεση θέλησε να μας μιλήσει η Αγγελική Νικολούλη σε αυτό το πρώτο της βιβλίο.

Η Πηγή Αστεριού (είμαι σίγουρη πως δεν ήταν τυχαία η επιλογή αυτού του ονόματος) μόλις είκοσι χρόνων έχασε τη ζωή της στα χέρια του εικοσιτριάχρονου φίλου της Άρη με τον οποίο διατηρούσε δεσμό τα τελευταία πέντε χρόνια της ζωής της. Ο λόγος μάλλον η παθολογική του ζήλια αλλά αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινής νομίζω πως οδηγήθηκε σε αυτή την πράξη και για άλλους πολλούς λόγους καθώς το περιβάλλον και οι καταστάσεις τις οποίες βιώνει ο καθένας από εμάς παίζουν καθοριστικό ρόλο για την μετέπειτα εξέλιξη του χαρακτήρα αλλά και των αντιδράσεων μας.

Δεν είμαι κριτής κανενός ούτε θα ήθελα να μπω στην διαδικασία να εστιάσω περισσότερο περί θύματος και θύτη. Θα σταθώ όμως στο ότι διαβάζοντας το βιβλίο κατάλαβα πως τον ρόλο της αστυνομίας σε πολλά σημεία της υπόθεσης ανέλαβε η ρεπόρτερ. Κανένας δεν είχε φροντίσει να ψάξει, να ρωτήσει, να μάθει, να κάνει έρευνα, να προσπαθήσει τέλος πάντων να βρει μία άκρη. Όπως φαίνεται, η αστυνομία αρκέστηκε απλά στο να πάρει μερικές καταθέσεις και αυτό ήταν όλο. Για μένα αυτό είναι και το χειρότερο της υπόθεσης. Είναι δυνατόν να μην έχει πλησιάσει πρώτη η αστυνομία το περιβάλλον της αγνοούμενης και να συλλέξει όσο το δυνατόν περισσότερες πληροφορίες σε σχέση με την εξαφάνιση της; Είναι δυνατόν ακόμα και όταν τα στοιχεία έχουν πια συγκεντρωθεί να κολλάμε σε γραφειοκρατίες με αποτέλεσμα να χάνεται πολύτιμος χρόνος με κίνδυνο να γλιτώσει ο ένοχος;

Δεν είμαι εγώ αυτή που θα δώσει απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα. Διαβάζοντας το βιβλίο αυτό ο καθένας θα βγάλει τα δικά του συμπεράσματα και είμαι σίγουρη ότι η Αγγελική Νικολούλη δεν έγραψε αυτό το βιβλίο για να προκαλέσει ή να κερδίσει χρήματα.

Η Αγγελική Νικολούλη που έχω γνωρίσει μέσα από την τηλεόραση πάντα μου έδινε την αίσθηση του τίμιου ανθρώπου, εκείνου που αγαπάει το επάγγελμα του με πάθος και που απλά επιθυμεί να έρθει η αλήθεια στο φως και να δικαιωθεί στην προκειμένη περίπτωση το θύμα και η οικογένεια του.

Την είχα πάντα σε μεγάλη εκτίμηση και με αυτό της το βιβλίο μου επέτρεψε να δω κι εγώ όλες τις πτυχές αυτής της ιστορίας και αν μη τι άλλο να προβληματιστώ στον ύστατο βαθμό.

Θα ήθελα να της δώσω μέσα από αυτή μου την ανάρτηση τα θερμά μου συγχαρητήρια όχι μόνο για το βιβλίο της αλλά και για το έργο της και να της επισημάνω πως είναι κάτι περισσότερο από μία απλή ρεπόρτερ. Είναι πάνω απ’ όλα άνθρωπος και ο απλός κόσμος όπως εγώ και οι γύρω μου το αντιλαμβανόμαστε.

Είδα σήμερα μια συνέντευξη της και άκουσα πως σκοπεύει να συνεχίσει με μία σειρά βιβλίων όπου όλα θα είναι αληθινές ιστορίες στις οποίες έχει πάρει μέρος με τον τρόπο που όλοι γνωρίζουμε.

Σκοπεύω φυσικά να διαβάσω και τα επόμενα βιβλία της και ξέρω από τώρα ότι η ανάγνωση τους δεν θα είναι κάτι εύκολο για εμένα. Η πραγματικότητα είναι σκληρή αλλά ας μην ξεχνάμε ότι πολλές φορές και η μυθοπλασία βασίζεται στην ίδια τη ζωή που δεν μπαίνει σε καλούπια.

Προτείνω αυτό το βιβλίο ανεπιφύλακτα σε όλους όχι για να γίνετε μάρτυρες της κλειδαρότρυπας μίας τραγικής ιστορίας αλλά επειδή πρόκειται για ένα αληθινό μάθημα ζωής.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου