Μην αρχίζεις τη διαδικτυακή μουρμούρα!

Αναρωτιέμαι…

Είναι σημάδι των καιρών λόγων των επερχόμενων εκλογών ή μήπως γενικότερα έχουμε αρχίσει  να χάνουμε την ταυτότητα μας και την ικανότητα να κρίνουμε αντικειμενικά τους ανθρώπους, τις καταστάσεις και τον ίδιο μας τον εαυτό;

Όπως οι περισσότεροι έτσι κι εγώ ασχολούμαι με τα κοινωνικά δίκτυα όπου υποτίθεται ότι ο βασικός σκοπός είναι να γνωρίσεις ανθρώπους και να ανταλλάξεις απόψεις. Τελευταία όμως έχω την αίσθηση ότι πρόκειται για έναν ατελείωτο ανταγωνισμό που έχει να κάνει με το “ποιος είναι καλύτερος από τον άλλο”.

Ναι, είναι γνωστή αυτή η μεγάλη επιθυμία και λαχτάρα – ειδικότερα του Έλληνα επιτρέψτε μου να πω – να δείξει πως είναι κάποιος. Αγωνίζεται τόσο σκληρά μερικές φορές που καταντάει να γίνει κυνικός, αγενής και κακός με αποτέλεσμα οι σπουδές και η όποια παιδεία του να τίθενται υπό αμφισβήτηση.

Και μιας και έθιξα το θέμα της παιδείας μήπως ήρθε επιτέλους η στιγμή να αναρωτηθούμε για το αν υπάρχει πραγματική και ουσιαστική παιδεία τα τελευταία τριάντα χρόνια σ’ αυτό τον τόπο; Μήπως να ευθύνεται αυτή η ανύπαρκτη παιδεία που έχουμε όλοι επιστρέψει σε εκείνη την πρωτόγονη συμπεριφορά και ξεσκίζουμε λεκτικά τις σάρκες μας, κρίνουμε τους πάντες και τα πάντα για το τι ρούχα φοράνε, από πού τα ψωνίζουν, τι ώρα κατέβασαν τα σκουπίδια από το διαμέρισμα τους και τι μάρκα τσίχλες αγόρασαν από το περίπτερο;

Θλίβομαι βαθιά καθώς παρακολουθώ τέτοιου είδους διενέξεις σε καθημερινή βάση ενώ παράλληλα αναρωτιέμαι αν για αυτή την κατάσταση ευθύνεται η οικονομική κρίση και η ανεργία.

Έχω την αίσθηση ότι έχουμε όλοι μέσα μας πολύ θυμό και δεν ξέρουμε πώς να τον ξεσπάσουμε, έτσι γίνεται εύκολος στόχος ο γείτονάς μας, ο συνάδελφός μας, κι ο γνωστός – άγνωστος στο Facebook. Ειδικά εκεί βρίσκουμε τον ιδανικό τρόπο να φωνάξουμε όλα όσα δεν μπορούμε με άλλο τρόπο. Γιατί αν π.χ. βγει κάποιος στο μπαλκόνι του κι αρχίζει να βγάζει «λόγο» το πιο πιθανό θα είναι να καταλήξει σε νευρολογική κλινική. Αντιθέτως, στο Facebook υπάρχει ελεύθερο βήμα για όλους μας και αραδιάζουμε πολλές φορές χωρίς συναίσθηση και λογική ότι μας κατέβει με αποτέλεσμα να τσακωθούμε με τη μισή κοινότητα επειδή διαφωνούμε για τη συνταγή στα ντολμαδάκια ή ακόμα χειρότερα για το ποιος πολιτικός θα σώσει ή δεν θα σώσει τον ελληνικό λαό.

Δεν είμαι η έξυπνη της παρέας και ομολογώ ότι κι εγώ πολλές φορές έχω κάνει άκυρες ή και χαζές δηλώσεις στο προσωπικό μου προφίλ. Άλλωστε “ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω”!

Με λίγα λόγια και απλά ας σταματήσουμε επιτέλους να κρίνουμε τον διπλανό μας για το τι κάνει και τι δεν κάνει και ας κοιτάξουμε τι κάνουμε εμείς. Ας αφήσουμε στην άκρη το πληκτρολόγιο και την ατελείωτη διαδικτυακή μουρμούρα που δεν ωφελεί πουθενά.