Μελωδία στη Θύελλα

Γνώρισα τη Γεωργία Κακαλοπούλου συγγραφικά όταν πρωτοκυκλοφόρησε το 2011 το βιβλίο της «Θεοί και Φύλακες». Πραγματικά εντυπωσιάστηκα από τον τρόπο γραφής, από την τόλμη μίας Ελληνίδας να καταπιαστεί μ’ αυτό το δύσκολο είδος της λογοτεχνίας του φανταστικού.

Περίπου έναν χρόνο αργότερα βρέθηκε στα χέρια μου και το επόμενο βιβλίο της, το «Λόγοι Μοναξιάς». Αυτό που με εξέπληξε ήταν το ότι τα δύο αυτά βιβλία δεν είχαν καμία σχέση μεταξύ τους μεν αλλά η δημιουργός τους είχε διαχειριστεί άψογα και τα δύο θέματα.

Όσοι έχουμε σπουδάσει θέατρο δεν ήταν λίγες οι φορές που ακούσαμε από τους δασκάλους μας τη φράση: «Ο καλός ηθοποιός μπορεί να ερμηνεύσει εξίσου καλά όλους τους ρόλους», έτσι κι εγώ λοιπόν πιστεύω πως ο καλός συγγραφέας μπορεί να γράψει το ίδιο καλά όλα τα ήδη βιβλίων και σε αυτό της το πόνημα η Γεωργία Κακαλοπούλου μας το αποδεικνύει πλέον περίτρανα!

Η ιστορία μας ξεκινάει στα Χάιλαντς της Σκοτίας και παράδοξα θα βρεθούμε μαζί με τον κεντρικό ήρωα στην πατρίδα μας. Προς αναζήτηση ταυτότητας ξεκινά αυτό το ταξίδι ο Λουγκ Μακ Νάιτ όπου στην πορεία θα μεταμορφωθεί στον Περσέα Στεργίου. Αποζητά τη δικαίωση και στα βάθη της ψυχής του την εκδίκηση. Ο δρόμος του θα διασταυρωθεί μ’ εκείνον της Ειρήνης που η ζωή της έχει φερθεί σκληρά δείχνοντας της μόνο την άσχημη πλευρά της με αποτέλεσμα η νεαρή αυτή γυναίκα να τραπεί σε φυγή.

Και κάπου εκεί αρχίζει να ξετυλίγεται το κουβάρι μίας περιπέτειας, μίας συγκλονιστικής ιστορίας αγάπης με θαμμένα μυστικά να ξεπροβάλουν το ένα μετά το άλλο και οι ανατροπές να εναλλάσσονται αδυσώπητα προκαλώντας ανατριχίλα ενώ η εξαιρετικά δομημένη πλοκή και οι ολοζώντανοι ήρωες που με σάρκα και οστά  μάχονται αδιάκοπα, κρατούν αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη διαρκώς.

Επιτρέψτε μου όμως να σταθώ στους ήρωες, στους πρωταγωνιστές και όχι μόνο. Ο Λουγκ – Περσέας είναι ένας χαρακτήρας διχοτομημένος από φως και σκοτάδι, πότε κυριαρχεί το ένα, πότε το άλλο με αποτέλεσμα να βλέπουμε αντίστοιχα και τις δύο πλευρές του τις οποίες πιστέψτε με θα αγαπήσετε εξίσου.

Η Ειρήνη είναι μια γυναίκα που αρχικά προσπαθεί να «θάψει» το βάρος που την καταδιώκει, το αποφεύγει και το κρύβει έως ότου έρχεται εκείνη η στιγμή που αποφασίζει να παλέψει και όλα αλλάζουν. Καθώς προχωράει η ιστορία, ξαναγεννιέται μέσα από τις ίδιες της τις στάχτες και καταλήγει να γίνει ο πιο δυνατός κρίκος της αλυσίδας.

Ο αγαπημένος μου Μπορ ελπίζω ότι θα εμφανιστεί ξανά σε κάποιο από τα επόμενα βιβλία της Γεωργίας. Τον λάτρεψα, είναι ο φίλος που αγαπάει με ανιδιοτέλεια, αυτός που σε ξέρει καλύτερα και από τον ίδιο σου τον εαυτό και σαν από μηχανής Θεός σε σώζει πριν να είναι αργά.

Όσο για τους υπόλοιπους σκοτεινούς και μη προτιμώ να μην πω τίποτα γιατί σε καμία περίπτωση δεν σκοπεύω να αποκαλύψω περισσότερα με κίνδυνο να προδώσω έστω και στο ελάχιστο κάποια βασική λεπτομέρεια.

Το κείμενο ρέει, οι σελίδες φεύγουν η μία μετά την άλλη ενώ το λεξιλόγιο πλούσιο και μεστό, μαγεύει, ταξιδεύει, οι λέξεις μετατρέπονται σε εικόνες και αυτόματα πλημμυρίζει κανείς από τα έντονα συναισθήματα που είναι ικανά να προκαλέσουν ταραχή στις ρομαντικές και όχι μόνο καρδιές!

Είμαι πραγματικά ενθουσιασμένη και συγκινημένη ενώ ήδη νοσταλγώ πολλά σημεία του βιβλίου που με άγγιξαν και δεν αποκλείεται μόλις τελειώσω αυτό το κείμενο να επιστρέψω και πάλι στις σελίδες του για να τα ξαναδιαβάσω.

Ένα βιβλίο που σε κερδίζει αμέσως χάρη στην υπέροχη – λυρική γραφή του και σε κρατάει παγιδευμένο στα γλυκά του δίχτυα μέχρι και την τελευταία σελίδα.  Είναι μία πραγματική μελωδία μέσα στη θύελλα, μία γλυκιά απόδραση στο όνειρο και την ελπίδα.

Γεωργία μου σ’ ευχαριστώ γι’ αυτό το υπέροχο δώρο και θέλω να πιστεύω ότι αυτό ήταν μόνο η αρχή! Καλή επιτυχία σου εύχομαι από τα βάθη της καρδιάς μου.