Κυριακή, Φεβρουαρίου 24, 2013

Απόσπασμα




Και ναι! Ήρθε ο καιρός, η μέρα και η ώρα για ένα απόσπασμα από το επόμενο βιβλίο "Νοέλια" που γράφω αυτές τις μέρες! Ξέρω πως είστε πολλοί εσείς που ανυπομονείτε και θα ήθελα με αυτό τον τρόπο να σας ευχαριστήσω για τη μοναδική στήριξη, αγάπη και υπομονή σας!

Να έχετε μία πολύ καλή εβδομάδα!



"Στάθηκε μπροστά στην βαριά ξύλινη πόρτα που ήταν σφραγισμένη, οι αξιωματικοί που στέκονταν εκεί υποκλίθηκαν και ύστερα κοίταξαν πίσω της τον Φιλίπ. Προφανώς εκείνος έδωσε την άδεια και αμέσως μετά οι πόρτες άνοιξαν διάπλατα μπροστά της για να περάσει. 


Ο νυχτερινός, δροσερός αέρας έκανε το γυμνό δέρμα των ώμων της να ανατριχιάσει αλλά δεν ήταν από το κρύο. Η αδρεναλίνη έρρεε με ταχύτητα μέσα στις φλέβες της από ενθουσιασμό που έστω και για λίγο είχε την ευκαιρία να βρεθεί έξω από τα δεσμά της, να ατενίσει τον σκοτεινό, βελούδινο ουρανό και όπως ακριβώς του είχε πει πριν λίγο σήκωσε το κεφάλι της και κάρφωσε τα μάτια της στ’ αστέρια, σε εκείνες τις μικροσκοπικές φωτεινές κουκίδες. Το φεγγάρι δεν υπήρχε πουθενά, είχε κρυφτεί σαν να μην συμφωνούσε με τη μεγαλόπρεπη γιορτή που συνεχιζόταν ακόμα στην αίθουσα του χορού.


Συνέχισε να προχωράει και να απομακρύνεται, ακούγοντας μόνο την ανάσα του πίσω της, σημάδι πως εκείνος την ακολουθούσε χωρίς να κάνει καμία ερώτηση, χωρίς να προσπαθεί να την κάνει να αλλάξει γνώμη.


Έφτασαν στα σιντριβάνια όπου το νερό εκτοξευόταν και κατέληγε πάντα στο ίδιο μέρος κάνοντας τον κύκλο του. Τα πέτρινα αγάλματα, σιωπηλά όπως πάντα στην ίδια θέση στέκονταν επιβλητικά υπενθυμίζοντας στους επισκέπτες αρχαίους μύθους και αλλοτινές εποχές.


Η Νοέλια άφησε το χέρι της να αγγίξει το άγαλμα της νεαρής γυναίκας που κρατούσε το ρόδο μέσα στα χέρια της. Τα δάχτυλα της άγγιξαν τα πέταλα του, το φύλλωμα και στο τέλος το κοτσάνι. Το χέρι της βράχηκε και ο Φιλίπ πλησίασε προτείνοντας της το μαντήλι του. Χαμογέλασε με αυτή του την κίνηση, θα μπορούσε να πει ότι ο ευγενικός χαρακτήρας του ήταν αυτό που τον διέκρινε κατά κύριο λόγο όμως εκείνη ήξερε πολύ καλά ότι μπορούσε εύκολα να γίνει σκληρός και επικίνδυνος.


Γύρισε το πρόσωπο της και οι ματιές τους συναντήθηκαν. Τόσα αναπάντητα ερωτήματα, τόσες επιθυμίες και άλλες τόσες ανάγκες μπόρεσε απλά να διαβάσει με μία μόνο ματιά. Σίγουρα αντικατοπτρίζονταν και τα δικά της συναισθήματα, μπορούσε να το νιώσει πως ανταποκρινόταν σιωπηλά.


«Φιλίπ…» Ήταν περισσότερο ένας αναστεναγμός παρά μία λέξη και χωρίς να το σκεφτεί, χωρίς να λογαριάσει τίποτα και κανέναν, πλησίασε κοντά του και τον αγκάλιασε. Άφησε το κεφάλι της να ακουμπήσει πάνω στο στέρνο του όπως ακριβώς είχε κάνει και πριν από λίγο όταν χόρευαν όμως αυτή η επαφή διέφερε πολύ περισσότερο από εκείνη. Ήθελε να τον νιώσει παντού, ολόγυρα της, να τη σφίξει με τα δυνατά του χέρια μέχρι να μην μπορεί να ανασάνει, ήθελε να εισπνεύσει τη μυρωδιά του μέχρι να μην έχουν άλλο χώρο τα πνευμόνια της, ήθελε να τον φιλήσει, να πνιγεί σε εκείνη τη δίνη από τα συναισθήματα έως ότου να πάψει να υπάρχει ολόκληρος ο υπόλοιπος κόσμος γύρω της.


Ανταποκρίθηκε κι ας μην το περίμενε εκείνη, τα χέρια του τυλίχτηκαν ευλαβικά γύρω από τη μέση της, ταξίδεψαν μέχρι τους ώμους της και την έσφιξαν. Το πρόσωπο του βυθίστηκε μέσα στα μαλλιά της και τον άκουσε να αναπνέει βαθιά και ύστερα τα χείλη του αναζήτησαν απεγνωσμένα τα δικά της ώσπου συναντήθηκαν. Ήταν ένα φιλί απόγνωσης, απελπισίας και νοσταλγίας. Σαν να διεκδικούσε αυτό που του ανήκε, το στόμα του την πολιορκούσε, τα χείλη του την έκαιγαν, η γλώσσα του εξερευνούσε και θα μπορούσε να πει ότι ίσως αυτή να ήταν η πρώτη φορά που εκείνος τολμούσε να τη φιλήσει κατ’ αυτό τον τρόπο.


Δεν ξεχνούσε ποτέ τη θέση του απέναντι της, της φερόταν με περισσότερο σεβασμό απ’ όσο θα έπρεπε στις προσωπικές τους στιγμές. Υπήρχαν όμως κάποιες φορές που το πάθος και η αγάπη του έδιωχναν μακριά τη λογική του και η Νοέλια ζούσε ακριβώς γι’ αυτό.


Πολύ προσεχτικά τα χέρια του ήρθαν και βρήκαν τα δικά της, την απομάκρυνε ελαφρά, έδωσε τέλος στο φιλί τους με το στήθος του να ανεβοκατεβαίνει με κόπο και άφησε το μέτωπο του να ακουμπήσει πάνω στο δικό της."

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου