Παρασκευή, Σεπτεμβρίου 30, 2011

Φύσηξε έρωτας βοριάς



Το αεράκι φύσηξε δροσερό, το καλοκαίρι έφυγε και μας άφησε ένα σωρό από αναμνήσεις τις οποίες αναπολούμε με νοσταλγία για τις στιγμές ξενοιασιάς που ζήσαμε.

Συνήθως όταν αλλάζουν οι εποχές παίρνουμε κι εμείς μεγάλες αποφάσεις αλλαγής για τη ζωή μας. Κάπως έτσι κι εγώ προσπαθώ να αλλάξω πράγματα, να ξανασκεφτώ τις επιλογές μου και αναζητώ νέες προοπτικές για τα συγγραφικά μου βήματα.

Είναι επίσημο, η πρώτη έκδοση του Σιωπή στο Σκοτάδι εξαντλήθηκε και είναι μεγάλη η χαρά μου που ο βασικός μου στόχος έχει επιτευχθεί. Αλλά τώρα τι; Κάνω συνέχεια αυτή την ερώτηση στον εαυτό μου και ξέρω και πολλοί από εσάς επίσης θα αναρωτιέστε.

Προς το παρόν δεν έχω τίποτα να απαντήσω γιατί είμαι στη μέση μίας περίεργης διαδικασίας που λέγεται 'αξιολόγηση'. 

Περιμένω υπομονετικά αφήνοντας τον χρόνο να περνάει ενώ παράλληλα προσπαθώ να ασχοληθώ με άλλα πράγματα που μου δίνουν χαρά, συνεχίζω να πλάθω τους κόσμους μου με ιδιαίτερο ζήλο και παίρνω δύναμη από αυτούς γεμάτη αισιοδοξία.

Και όσο και αν θέλω να προβλέψω το μέλλον για να βγω από αυτή τη δύσκολη θέση της αναμονής και της αγωνίας γνωρίζω πολύ καλά ότι αυτό είναι κάτι που δεν το κατάφερε ποτέ κανείς. 

Με την καρδιά μου γεμάτη ελπίδα και γνωρίζοντας πως εσείς θα είστε πάντα δίπλα μου συνεχίζω αυτό που ξέρω να κάνω καλύτερα, να μεταφέρω τη φαντασία μου στο χαρτί και να ονειρεύομαι.

Για το τέλος φύλαξα μία εξομολόγηση. 

Μία πριγκίπισσα από κάπου μακριά με έχει αιχμαλωτίσει και τρυπώνει μέσα στο μυαλό μου μέρα και νύχτα. Προσπάθησα να της κρυφτώ αλλά εκείνη πάντα τα καταφέρνει με τον δικό της ξεχωριστό τρόπο να διαπερνά τις σκέψεις μου ώσπου στο τέλος υποχώρησα και της έδωσα την άδεια να έχει ελεύθερη πρόσβαση και να μου πει την ιστορία της.


Και μου την είπε...


Πολλά φιλιά σε όλους και καλό χειμώνα! 

1 σχόλιο:

  1. Σιωπή στο Σκοτάδι,λοιπόν.Το αγάπησα αυτό το βιβλίο και λέγοντας το αγάπησα δεν εννοώ αυτό που οι περισσότεροι άνθρωποι καταλαβαίνουν έτσι πρόχειρα: αγαπάει τα βιβλία, άρα διαβάζει!

    Όταν λέω το αγάπησα, εννοώ το αγόρασα και το κράτησα σφιχτά σ’ όλο το δρόμο για το σπίτι μου. Κι όταν έφτασα εκεί, το κρατούσα μια ώρα κλειστό στα χέρια μου και το στριφογύριζα χωρίς να το ανοίξω, παρατηρώντας τις λεπτομέρειες του εξωφύλλου, μυρίζοντας το μελάνι και το χαρτί, ζυγίζοντάς το.

    Και μετά τι;Μετά ενώθηκα μαζί του γιατί η συγγραφέας του κατάφερε να κραυγάσει τις φοβίες,τους πόθους, τις αγωνίες, τις ελπίδες, τους εφιάλτες, τις φαντασιώσεις δυο νέων και ερωτευμένων ανθρώπων σε μια στυγνή πραγματικότητα,τη στιγμή που η μοίρα τους έπαιξε ένα άσχημο παιχνίδι.

    Οι ήρωες παλέβουν στην ασφυκτική απομόνωση των συναισθημάτων τους. Θα ανακαλύψουν πως η ζωή δεν είναι μόνο το καλά στημένο παιχνίδι της μοίρας αλλά και οι συνέπειες των δικών τους επιλογών,των δικών τους αποφάσεων.

    Η ιστορία αυτού του βιβλίου ξεφεύγει από το συνηθισμένο.Οι ανατροπές ανάμεσα στις σελίδες κόβουν την ανάσα καθιστώντας το ως ξεχωριστό και ενδιαφέρων σύντροφο.Ένα σύντροφο που θα διάλεγα ακόμη και με κλειστά τα μάτια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή